Arama sonuçları: 5 sonuç bulundu.

"İkinci Vecih: Aynı satırın başında وَكُنْ قَادِرِيَّ الْوَقْتِ fıkrasıyla o mürîdine diyor ki: “Vaktin Abdülkādir’i ol!” Bu قَادِرِيٌّ kelimesi, hesâb-ı ebced ile üç yüz yirmi beş eder. Üstâdımızın lakabı ‘Nûrsî’ olduğu cihetle, Nûrsî’nin makam-ı ebcedîsi üç yüz yirmi altı ediyor. Bir tek fark var. O tek elifdir. Bin ma‘nâsında elf’e remzeder. Demek bin üç yüz yirmi beşde (m. 1909) Şeyh-i Geylânî’ye mensub bir zât, Şeyh-i Geylânî tarzında hakîkat-i Kur’âniyeyi müdâfaa etmeye çalışacak. Hakîkaten Üstâdımız, bin üç yüz yirmi altı (m. 1910) senesinde -Hürriyetin ikinci senesi- mücâhede-i ma‘neviyeye atılmıştır." Soru
Sekizinci Lema'da geçen şu kısmı izah eder misiniz?
"Elhâsıl: Şu zamanda dellâl-ı Kur’ân ve hâdim-i Furkān olan o zâtın iki ismi var ve iki lakabı var. ‘El-Kürdî’ lakabıyla ‘Molla Said’ ismi, اَنَا لِمُر۪يد۪ي fıkrasında zâhir görünüyor. ‘Nûrsî’ lakabıyla ‘Bedîüzzaman Said’ ismi كُنْ قَادِرِيَّ الْوَقْتِ fıkrasında âşikâr görünüyor. Hatta hizmet-i Kur’âniyede en mühim bir arkadaşı ve hâlis bir talebesi olan Hulûsî Bey’e, لِلّٰهِ مُخْلِصًا تَع۪يشُ سَع۪يدًا صَادِقًا بِمَحَبَّت۪ي fıkrasında işaret olduğu gibi, diğer bir kısım talebelerine de işaretler var." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
"Kur’ân-ı Mu‘cizü’l-Beyân’ın hizmetindeki kudsiyete, kerâmetkârâne olarak sekiz yüz sene evvel Gavs-ı A‘zam ünvanıyla bihakkın iştihâr eden Kutb-u A‘zam Şeyh-i Geylânî, نَظَرْتُ بِعَيْنِ الْفِكْرِ ف۪ي حَانِ حَضْرَت۪ي ٭ جَل۪يبًا تَجَلّٰي لِلْقُلُوبِ فَجَنَّتْ fıkrasıyla başlayan kasîdesinin âhirinde, Mecmûatü’l-Ahzâb’ın birinci cildinin beş yüz altmış ikinci sahîfesinde, beş satırla şu zamanda hizmet-i Kur’âniyedeki hey’ete ve başta bulunan Üstâdımıza beş vecihle bakıyor ve gösteriyor. İşte o beş satır şudur:" Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
“Şu âhirki beyit, وَكُنْ قَادِرِيَّ الْوَقْتِ لِلّٰهِ مُخْلِصًا ٭ تَع۪يشُ سَع۪يدًا صَادِقًا بِمَحَبَّت۪ي (Hâşiye-1) Saîdü’n-Nûrsî’yi iki-üç vecihle gösterdiği gibi; medâr-ı imtiyâzı olan ihlâsı îmâ ederek ve hizmette ikinci olmak cihetiyle iki farkla مُخْلِصًا kelimesi, Hulûsî Bey’e tevâfukla işaret ediyor. قَادِرِيَّ الْوَقْتِ de قَادِرٌ (Hâşiye-2) kelimesi, üç farkla üçüncü arkadaş takdîr ve istihsân ile Hulûsî-i Sânî olan Sabrî’ye tevâfukla işaret ediyor. صَادِقًا kelimesiyle hârika bir sadâkatle mümtâz dördüncü arkadaş olan Süleyman’a, dört fark ile tevâfuk cihetiyle işaret ediyor. صَادِقًا kelimesindeki tenvîn dâhil edilse, hizmet-i sâdıkānede mümtâz olan Bekir Ağa’ya, ‘Bekir Bey’ ünvanıyla bir fark ile işaret eder. Madem bu beyt-i âhir, bu hey’etin efradına bakar ve bazılarına sarâhate yakın işaret var. Ötekilere ednâ bir îmâ dahi kanâat verir ki, onlar dahi muraddır.” Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
“Üçüncü Vecih: Onun iki ismi var. Biri Said, biri Bedîüzzaman. Bu iki ismin mecmûunun makam-ı ebcedîsi, اَلزَّمَانْ daki şedde sayılmazsa, üç yüz yirmi dokuz ediyor. İki (د) bir sayılsa, üç yüz yirmi beş eder. Aynen كُنْ قَادِرِيَّ الْوَقْتِ deki muhâtab o olduğuna işaret ediyor, belki delâlet ediyor. Eğer اَلزَّمَانْ daki okunmayan الف لام sayılsa, kaideten قَادِرِيٌّ kelimesinde bir الف لام dâhil olmak lâzım gelir. Çünki ta‘rîf için muzâfün ileyh kalktıktan sonra الف لام gelir. O halde dahi müsâvî olurlar. Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?