Arama sonuçları: 58 sonuç bulundu.

"Acaba hiç mümkün müdür ki, sultânü’l-evliyâ makamını ihrâz etmiş ve hamiyet-i İslâmiye ile zamanındaki padişahları titretmiş ve kuvve-i kudsiyesiyle mâzî ve müstakbeli hazır gibi izn-i İlâhî ile görmüş ve memâtında dahi hayatındaki gibi dâimî tasarrufu bulunduğu tasdîk edilmiş olan bir kahramân-ı velâyet, bu asrımıza ve bu asır içindeki kemâl-i acz ve zaaf ile Kur’ân’ın hizmetinde çalışan ve insafsız düşmanların hücumuna ma‘rûz ve teselli ve te’mîne muhtaç bîçâre Kur’ân’ın hâdimlerine ve talebelerine lâkayd kalabilir mi? Hiç mümkün müdür ki, bizimle münâsebetdâr olmasın? Sekiz, dokuz, belki on beş kuvvetli delilden kat‘-ı nazar, ednâ bir işaret kelâmında bulunsa, bize baktığına delâlet eder. Hafî bir işaret etse, kâfîdir. Çünki makam iktizâ ediyor. Mutâbık-ı muktezâ-yı hâldir ve münâsebet kavîdir." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
"Ama فَقُلْهُ وَلَا تَخَفْ fıkrasında şâyân-ı hayret bir tevâfuk var ki, bu fıkranın ilm-i cifir kaidesiyle makam-ı ebcedîsi bin üç yüz otuz iki eder. Şu halde يَا مُنْشِدًا نَظْم۪ي فَقُلْهُ وَلَا تَخَفْ meâl-i gaybîsi, “Yâ Risâle-i Nûr ve Sözler sâhibi! Bana bak, gāfil davranma! Bin üç yüz otuz ikide (m. 1914) mücâhedeye başla. Sözleri korkma, yaz, söyle!” Filhakîka Said hürriyetten sonra az bir zaman mücâhedesine tevakkuf etmiş ise de, bin üç yüz otuz ikide (m. 1914) İşârâtü’l-İ‘câz’ı te’lîf ile beraber Eski Said’den sıyrılmayı niyet edip, yeni Said sûretinde bütün kuvvetiyle mücâhede-i ma‘neviyeye başlamış. İki üç sene sonra da Dâru’l-Hikmeti’l-İslâmiye’de bulunarak bir-iki sene Hazret-i Gavs-ı Geylânî’nin şu vasiyetini ve emrini imtisâl ederek envâr-ı Kur’âniyeyi neşretmiş. Lillâhilhamd, şimdiye kadar da devam ediyor. Bu şâyân-ı hayret fıkrada, cây-ı dikkat şu nokta var ki, Hazret-i Gavs, doğrudan doğruya altıncı asırdan bu asrımıza bakıyor. O altıncı asrın âhirlerinde Hülâgū felâketi gibi fecî‘, dehşetli meşhur fitnenin çok elîm ve çok fecî‘ ve kuburdaki emvâtı ağlattıracak derecede dehşetli bir nevi‘, bu on dördüncü asırda bulunuyor. Bu iki asır birbirine tevâfuk ediyor ki, Hazret-i Şeyh, o asırdan bu asra bakıyor." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
"Ben üç-dört cihetle Nakşî iken, Kādirî meşrebi ve muhabbeti bende ihtiyârsız hükmediyordu. Fakat tarîkatle iştigale ilmin meşguliyeti mâni‘ oluyordu." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
“Beşinci satırdan sonra gelen hâtime-i kasîde, وَجَدّ۪ي رَسُولُ اللّٰهِ اَعْن۪ي مُحَمَّدًا ٭ اَنَا عَبْدُ الْقَادِرِ دَامَ عِزّ۪ي وَرِفْعَت۪ي dir. İşte evvelki beş satırda, beş vecihle ve beş tevâfukla şimdi hizmet-i Kur’âniyenin başında bulunanı gösteriyor. Birinci Vecih: Âhirdeki satırda, تَع۪يشُ سَع۪يدًا ismini sarâhatle haber vermekle beraber, maîşet hususunda izzet ve saadetle geçineceğini haber veriyor. Evet Hocamız, küçüklüğünden beri fakr-ı hâliyle ve istiğnâ-yı tâm ile beraber maîşet hususunda en mes‘ud bir zâttır.” Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
"Beşinci Vecih: Üstâdımız kendisi söylüyor ki: “Ben sekiz-dokuz yaşında iken bütün nâhiyemiz ve etrafındaki ahâli Nakşî tarîkatinde idiler. Oraca meşhur Gavs-ı Hîzân nâmıyla bir zâttan istimdâd ediyorlardı. Ben akrabama ve umum ahâliye muhâlif olarak ‘Yâ Gavs-ı Geylânî!’ derdim. Çocukluk i‘tibâriyle, elimden ceviz gibi ehemmiyetsiz bir şey kaybolsa, ‘Yâ Şeyh! Sana bir Fâtiha, sen benim bu şeyimi buldur’ derdim. Acîbdir ve yemin ediyorum, bin def‘a böyle Hazret-i Şeyh, himmet ve duâsıyla imdâdıma yetişmiştir. Onun için bütün hayatımda umumiyetle Fâtiha ve ezkâr ne kadar okumuş isem, Zât-ı(asm)Risâletten sonra Şeyh-i Geylânî’ye hediye ediyordum." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
"Bugünlerde izhârını bir ihtâr ile hissettim. Hem kalbime geldi ki: “Hazret-i Şeyh bana bir pâye vermiyor, belki Said isminde bir mürîdim hem bir hizmette bulunacak, hem fitne ve belâlardan izn-i İlâhî ile ve Şeyh’in duâsıyla ve himmetiyle mahfûz kalacak.” Hem uzak yerde taşlar görünmez, dağlar görünür. Demek sekiz yüz senelik bir mesâfede görünen, hizmet-i Kur’âniyenin şâhikasıdır. Yoksa Said gibi karıncalar değil...." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri ve devamındaki kısmı izah eder misiniz?
"Cem‘-i kutbiyet ve ferdiyet ve gavsiyet ile üç sütun üzerine durur, râyet-i ulviyet-i Şeyh. Hakkānîdir, hitâb-ı Abdülkādir. İlhâm-ı Hüdâ, kitâb-ı Abdülkādir. Bâzü’l-eşheb ferd-i ferîd-i devrân, Gavs-ı A‘zam Cenâb-ı Abdülkādir." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
“Dördüncü Vecih: Bu beş satırda Hazret-i Şeyh, istikbâlde bir mürîdine te’mînât veriyor قُلْ وَلَا تَخَفْ diyor: “Korkma! Sözlerini söyle!” diyor: “Sen şark ve garba gideceksin. Çok fitnelere ve şerlere girip, umumunda esbâb-ı âdiyenin fevkinde bir tarz ile kurtularak mahfûz kalacaksın!” diyor. Soru
Sekizinci Lema’da geçen Dördüncü Vecih'in tamamını izah eder misiniz?
"Elhâsıl: Bu dört zât, bu fakir ile beraber hizmette sebkat edip, Hulûsî (rh) ihlâsıyla, Sabrî (rh) takdîriyle, Süleyman (rh) sadâkatiyle, Bekir (rh) hizmet ve gayretiyle hizmet-i Kur’âniyede bulundular. Hem mertebelerine îmâ sûretinde bu beyt ihbâr ediyor. Elbette denilebilir ki, Hazret-i Şeyh onları izn-i İlâhî ile Said’in etrafında görmüş, haber vermiş. Daha sâir arkadaşlara işaretler var. Şimdi izhâra me’zun olmadığımdan bana tam görünmüyor. لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلَّا اللّٰهُ فَيَا مُنْشِدًا نَظْم۪ي fıkrasında dahi Hazret-i Şeyh’in muhâtabı, şübhesiz Bedîüzzaman Molla Said’dir." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
"Elhâsıl: Şu acîb kasîdesinin âhirindeki şu beş beyitte beş kelime, medâr-ı nazar-ı Şeyh ve mahall-i hitâb-ı Gavsîdir. Ve o beş kelime ise لِمُر۪يد۪ي ve مُر۪يد۪ي ve مُنْشِدًا ve قَادِريٌّ ve سَع۪يدًا lafızlarıdır. Said’in dahi iki lakabı olan نُورْس۪ي، اَلْكُرْد۪ي ve iki ismi olan مُنْلَا سَع۪يدْ، بَد۪يعُ الزَّمَانْ bu beş kelimede bulunur. Hazret-i Gavs’ın medâr-ı teveccüh ve hitâbı olan şu beş kelimesinde, âşikâr bir sûrette mezkûr iki isim ve iki lakab, ilm-i cifir kaidesinde makam-ı ebcedî ile görünmesi şübhe bırakmıyor ki, Hazret-i Şeyh, kasîdesinin âhirinde onunla konuşuyor ve ona teselli veriyor ve teşcî‘ ediyor. وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّق۪ينَ sırrıyla muvaffakiyetine te’mînât veriyor." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?