Dua ederken kendimde şöyle bir halet hissediyorum: "Sen duanı
maddi ve manevi isteklerine alet ediyorsun. Halbuki dua ibadetin ta
kendisidir ve ibadetler de Allah için olmalıdır. Dolayısı ile duan Allah için değil kendin içindir." Burada sanki bir tezat
varmış gibi hissediliyor. Bu konu hakkında bilgi verebilir misiniz? Dua
ederken nasıl bir halet-i ruhiyyeye sahip olmalıyız?
Dua ederken nasıl bir ruh hâli içinde olmalıyız? Ayrıca, “Kulum beni nasıl bilirse ben ona öyle muamele ederim” hadis-i kudsîsi sadece ahiret hayatı için mi geçerlidir?
Sekizinci Lema'da geçen ilgili kısmı sonuna kadar izah eder misiniz?
İnsan cüz-i iradeyle mi, nefisle mi günah işler? Yoksa günah işleyen ruh mu?
24. mektub'da geçen bu kısmı ve devamındaki misali kısaca izah eder misiniz?
Acaba her hayvanın ruhu cennete gidecek mi?
Hz. Peygamberin (sav) Mirac Mucizesi Ruh ve Beden Beraber mi Gerçekleşti?Bazı kimseler Peygamber Efendimizin miraca ruhen gittiğini bedenen gitmediğini söylüyorlar. Bu doğru mudur? Bu şekilde inananlar/düşünenler kafir olur mu? Bazıları da sedece mescid-i aksaya gitti ama Sidretül Müntehaya gitmedi, semayı aşmadı diyor. Mirac hadisesinin aslı nedir?
Peygamber fendimizin ruhu nerededir? Dünya hayatındaki tasarrufu devam ediyor mu? Bu dünyadaki insanların onun ruhaniyeti ile görüşebilmeleri mümkün müdür?
27. Söz İctihad Risalesi'nde geçen şu cümleleri izah eder misiniz?