İlaç kullandıktan sonra ilaç iyileştirdi demek ya da mesela suya dua okuyup içtikten sonra iyi geldi, iyileştirdi gibi şeyler söylediğimiz de bir sorun olur mu? Tabi ki şifayı yalnızca Allah veriyor. Bunu düşünerek o cümleleri söylediğimizde herhangi bir sorun olur mu?

“Hastalandığım zaman bana şifa veren O'dur (Allah’tır).”[1] Soruda da bu ayetin işaret ettiği mana zikredilmiş. Yani şifayı verenin Allah olduğu, sebeplerin hiçbir cihetle hakiki tesirlerinin olmadığı anlaşılmaktadır. Soruda da bu belirtilmiş zaten. Buna karşılık şifanın ilaçtan geldiğini hissettiren cümlelerin sarf edilmesi itikadî anlamda bir sıkıntı oluşturup oluşturmadığı merak ediliyor.

Hastalıklar için ilaçları kullanmak hakkında Hz. Üstad şunları söyler:

"Şâfî-i Hakîm-i Zülcelal (şifa verici, hikmet ve büyüklük sahibi Allah), küre-i arz  (yeryüzü) olan eczahane-i kübrasında (büyük eczanesinde), her derde bir deva istif etmiş. O devalar ise, dertleri isterler. Her derde bir derman halketmiştir.

Tedavi için ilâçları almak, istimal etmek (kullanmak) meşrudur. Fakat tesiri ve şifayı, Cenab-ı Hak'tan bilmek gerektir. Dermanı o verdiği gibi, şifayı da o veriyor."[2]

Meselenin daha iyi anlaşılması için aşağıdaki linke bakabilirsiniz:

https://risale.online/soru-cevap/sifayi-sebeblerden-bilmek

Bununla beraber farkında olmak şartıyla, ilacın şifaya sebeb olmasını yaratanın Allah olduğunu ve o ilacın kendiliğinden bir tesirinin olmadığını veya okunan suyun şifaya vesile olmasını yine yaratanın Allah olduğunu bilmek ve farkında olarak, şifayı verenin Allah olduğu kastıyla iyi geldi gibi ifadelerin kullanılması sakıncalı değildir. Ancak burada niyet çok önemlidir. Allah o şeyi neticesine vesile kıldı. Yani yine yapan Allah’tır. Burada sebebin sadece bir perde olduğunu bilmek gerekir. Aksi halde tesiri sebebe vermek inanç açısından sakıncalıdır.[3]

Sebeplerin hakiki manada tesir sahibi olmadıkları hakkında aşağıdaki linke bakabilirsiniz:

https://risale.online/soru-cevap/sebeplerin-tesirinin-olmamasi

[1] Şu’arâ, 26/80.

[2] Lem’alar, 225. Ayrıca Sebeplerin sadece birer perde oldukları hakkında bkz: Lem’alar 185-205, 392-393. ; Risale-i Nur Külliyatının diğer eserlerinde de bu konu detaylı bir şekilde izah edilmektedir.

[3] Buradaki hassasiyetin anlaşılması için bkz: İşarâtü’l-İ’câz, 17.