"İ'lem eyyühe'l-azîz! Bazen bir şeye şiddetli muhabbet, o şeyin inkârına sebeb olur. Ve kezâ, şiddet-i havf ve gayet azamet ve aklın ihâtasızlığı da inkâra sebebdirler."
Mesnevi-i Nuriye'de (s. 153) geçen şu cümleyi izah eder misiniz? Korku, muhabbet ve akıl kavramlarını bu konuyla lakalı olarak izah eder misinz?