Sünühat'ta geçen, "İhtiyaç, medeniyetin üstadıdır. Sıkıntı, sefahatin muallimidir." cümlesini nasıl anlamalıyız?

İnsanların ihtiyaçları, medeniyetin gelişmesine adeta üstadlık yapmıştır. Mesela, günlerce süren yaya yolculuklardan kurtulmak için çok şiddetli ve umumi bir ihtiyaç vardı.

Bu durum, insanları arayışa sevkederek önce at arabalarının, daha sonra otomobil ve trenlerin bulunmasına sebeb olmuştur.

Fakat bunlar da günlerce süren yolculukları bitiremediğinden ihtiyaç sona ermemiş, arayış devam etmiş ve uçaklar keşfedilmiştir. Şu an bir gün geçmeden dünyanın her tarafına uçaklarla ulaşmak mümkündür.

Bütün diğer medeni keşiflerin altında da aynı şekilde ihtiyaçların bulunduğunu görebiliriz.

Sıkıntı ise insanları günahlara sevk eden bir haldir. Sıkıntıya düşen bir insan bundan kurtulmak için eğlence arar. Devamlı ve aşırı sıkıntılar, insanları farklı eğlence arayışlarına sevk eder. Sonunda nefis ve şeytanın aldatmasıyla haram eğlencelere girmeye başlar ve sıkıntı devam ettikçe haramlara olan düşkünlük de o oranda artar. Mesela içki mübtelalaığı, ya da uyuşturucu bağımlılığının temelinde sıkıntılardan kurtulma arzusu vardır.

Sıkıntının temelinde ise ahlak bozukluğu vardır. Yani;

olayları, kişileri doğru ve güzel değerlendiremeyen,

hoş görmesini bilmeyen,

içinde bulunduğu nimetlerin kıymetini takdir edemeyen

ve kötümser bakış açılarına sahip olan insanların ruhlarındaki bu bozukluk onların sürekli ruhen sıkılmalarına sebeb olur.

Bundan kurtulmak için de sarhoşluk ve eğlencelere kaçmaktan başka çare bulamaz. Böylelikle sıkıntı, insanlara haramları öğreten bir muallim olur.