Hayatta insanın başına gelebilecek en ağır imtihanlardan biri, kuşkusuz evladını kaybetmektir. Ancak Kur'an-ı Kerim, bu zorlu durumu yaşayan müminlere müjdelerin en güzelini verir. Vâkıa Suresi’nde geçen "Ebediyen yaşlanmayacak çocuklar"¹ ifadesiyle müjdelendiği üzere; küçük yaşta vefat eden çocuklar, Cennette de "daimi çocuk" olarak kalacaklar. Onlar, Cennete giden anne ve babalarının kucaklarında ebedi birer neşe kaynağı olacak; dünyadaki on senelik kısa ve acılı sevginin yerine, milyonlarca yıl sürecek saf ve kedersiz bir evlat sevincini ebeveynlerine tattıracaklardır.

Yani bu dünyadaki ayrılık aslında bir son değil, sonsuz bir kucaklaşmanın başlangıcıdır.

Bu gerçeği en iyi anlayan ve yaşayan kişi kuşkusuz Sevgili Peygamberimizdir (s.a.v). O, imtihanların en zorunu bizzat yaşamış; daha doğmadan babasını, küçükken annesini, ardından dedesini ve amcasını kaybetmiştir. En zor zamanlarında yanında olan eşi Hz. Hatice’yi ve biri hariç tüm çocuklarını kendi elleriyle toprağa vermiştir. O, sadece bir peygamber değil, acıyı iliklerine kadar hissetmiş bir babaydı. Oğlu İbrahim son nefesini verirken Peygamberimizin (sav)gözlerinden yaşlar boşaldığında, yanındakiler şaşkınlıkla "Siz de mi ağlıyorsunuz?" diye sormuşlardı. O ise bugün hepimize rehber olacak şu muazzam cevabı vermişti:

Bu gördüğün gözyaşları rahmet ve şefkat eseridir. Göz yaşarır, kalp hüzünlenir; ama biz sadece Rabbimizin razı olacağı sözleri söyleriz. Ey İbrahim! Seni kaybetmekten dolayı gerçekten üzgünüz.²

Bu sözler bize çok önemli bir şey öğretiyor: Üzülmek, ağlamak ve özlemek insani bir duygudur; asla bir isyan değildir. Önemli olan, o yangın yerinde bile Allah’ın sevgisinden şüphe etmemektir. Çünkü Peygamberimizden (sav) gelen bir diğer müjdeye göre; bir kul evladını kaybettiğinde ve tüm acısına rağmen Allah’a hamd edip sabrettiğinde, Allah meleklere şöyle seslenir:

Kulumun kalbinin meyvesini mi aldınız? Öyleyse kulum için Cennette bir köşk inşa edin ve adını 'Hamd Evi' (Beytü’l-Hamd) koyun.³

Sonuç olarak; şefkati sonsuz olan Allah, o küçük canları yanına alarak onları dünyanın tüm kötülüklerinden korumuş ve doğrudan Cennetine kabul etmiştir. Geride kalan anne ve babalara ise, bu sabırları karşılığında ebedi bir evlat sevgisi ve Cennette yüksek makamlar hazırlamıştır.