Adem-i kabul ile kabul-ü adem nedir? Açıklar mısınız?

Adem-i kabul: Kabulü yok demektir. İsbatı tasdik etmemek. Şek, hükümsüzlük. İman hükümlerini lakaydlıkla karşılamak, nefy ve inkar etmek, kabul etmemek, göz kapamak gibi cahilane bir hükümsüzlüktür.

Yani iman ve İslam kendisine teklif edilen kişinin bu noktada bir fikri olmayıp kabul de etmemesi  ve tasdik etmemesi halidir. Bu bir terktir ve kolaydır. Lakayt kalmaktır. Küfrün çoğu bu kısımdandır.

Kabul-ü adem: Yokluğu kabul etmek demektir. Reddetmek ve inkârını iddia ve ispat etmeye çalışmaktır. Yani kendisine teklif edilen İman ve İslam-ı kabul etmediği gibi inkar da etmektir. Bu noktada fikir üretmesi lazımdır. Mesela ahiretin yokluğunu iddia ettiği için bu inkarını ispat etmeye çalışır. Bu ise zordur. Çünkü yokluğu ispat etmek zordur. Hatta sınırları belli değilse imkansızdır.

Mesela ahiret yok diyen bir kimse bunu ispat edemez. Çünkü bütün kainatı gezip dolaşması ahiretin var olup olmadığını görmesi gerekir. Hatta geçmiş ve gelecek zamana gitmesi gerekir.  Çünkü geçmiş zamanda olmuş olabilir. Veya gelecekte var edilebilir.