"Küfür insanın içine girse nukuş-u Esma-yı İlahiye okunmaz. ve manevi âli nakışların çoğu gizlenir." cümlesini açıklar mısınız?

Küfür, kalbe aid bir sıfattır. İnsanın Ruh ve kalbini söndürür, karanlıklar içinde bırakır. Evet, siyah bir gözlüğü takan adam her şeyi siyah ve çirkin görür. Bunun gibi, basiret gözü ve kalb küfürle peçelenirse, bütün eşya çirkin ve kötü görünür. İnsan Öz ile kabuğu ayırt edemez hale gelir. Mesela: gözün nuru, iman nuruyla ışıklanırsa ve güçlenirse, bütün kâinat gül ve reyhanlar ile süslenmiş bir Cennet şeklinde görünür. Gözün gözbebeği de, bal arısı gibi, bütün kâinat safhalarında nakşedilmiş gül ve çiçek gibi delillerinden, bürhanlarından alacağı ibret, fikret, ünsiyet gibi üsare ve şiralarından vicdanda o tatlı, imanlı balları yapar. Eğer o göz küfür karanlığı ile kör olursa; dünya, genişliğiyle beraber bir hapishane şekline girer. Alemdeki bütün hakikatler, nazarında gizlenir. Kâinat ondan tevahhuş eder. Kalbi hüzün ve kederler ile dolar.

Hem Küfür red ve inkardır. Varlığın Allah tarafından yaratıldığını kabul etmez. Göremez. Mahlukattaki ilahi isimlerin nakışları olan sanatları Allah’a vermeyi inkar eder. Tesadüfe havale eder. Kendi kendine olmuş kabul eder. Tabiat eseridir diye inanır.

Hem küfür cehalettir. Buz gibi bütün eşyayı birbirinden ayırır ve ayrı gösterir. Ve  bir birine yabancı gözüyle baktırır.

Demek ki küfürle boyanmış bir kalb ilahi nakışları, eserleri, delilleri göremez. Yoksa Müslümanlar, melekler, ruhaniler o kafirlerin Allah’ın nimetleriyle beslendiğini, O’nun rahmetiyle hayatını devam ettirdiğini bilir. Yalnızca karanlık olan kafirin kalbidir. Kafir göremez hale gelir.