Burada asıl konu semavatın varlığı ve oraları şenlendiren varlıkların yanı melaike ve ruhaniyatın var olduklarının ispatıdır. İnsan ve cinlerden inkarcı şeytanların olduğunu ve sema ve ehlini inkar ettiklerini ve bu inkarda şeytandan daha ileri giderek firavunlaştıklarını vurgulamaktadır. İnsan sınıfından şeytanlar ki burada firavun ile vurgulanmiş cinni olan şeytandan daha zararlı olabileceğine vurgu yapılmıştır. Zaten şeytanın tuzaklarının zayıf ama insan türünden şeytanlar olan firavun meşreb zalimlerin tuzaklarının çetin olduğuna dair ayetlerde de işaretler vardır.
     Burdaki ervah-ı tayyibe ve arvah-ı habiseden kasıt zaten insan ve cinlerin ruhlarıdır.