11. Lem'a'da,  “Muhabbetullah, Sünnet-i Seniyyenin ittibaını istilzam edip intac ediyor.” deniyor. Sünnete uymadığımız gâfil anlarımız muhabbetimizin yanlış yolda olduğu zamanlar mı? O anların özrü olabilir mi? O anları da kurtarmak mümkün olabilir mi?

قُلْ اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُون۪ي يُحْبِبْكُمُ اللّ "Şu âyet diyor ki: “Allah’a îmânınız varsa, elbette Allah’ı seveceksiniz. Madem Allah’ı seversiniz, öyle ise Allah’ın sevdiği tarzı yapacaksınız. Ve o sevdiği tarz ise, Allah’ın sevdiği zâta benzeyeceksiniz. Ona benzemek ise, ona ittibâ‘ etmektir(uymaktır). Ne vakit ona ittibâ‘ etseniz, Allah da sizi sevecek. Zaten siz Allah’ı seversiniz; Allah da sizi sevsin.” İ

şte bütün bu cümleler, şu âyetin yalnız mücmel ve kısa bir meâlidir. Demek oluyor ki; insan için en mühim âlî maksad, Cenâb-ı Hakk’ın muhabbetine mazhar olmaktır.”

Bu ayet-i kerimede emredildiği gibi Allah’ın sevgisini kazanmanın yegâne yolu Rasulullah’a uymaktır. Fakat o sevginin de, Rasulüllaha uyma nisbetinde, dereceleri vardır. Şüphesiz sünnet-i seniyyeye uymamız nisbetinde, Cenab-ı Hakk’ın sevgisine mazhar oluruz.

Sünnete uymadığımız gafilâne anlarımız ve hareketlerimiz nisbetinde o sevgiyi kaybederiz. Sünnete uymadan yaşadığımız gafilâne anların özrü olamaz.

Ancak samimi olarak kalbî bir tevbe ve pişmanlıkla beraber, baki kalan hayatı sünnete uyarak yaşamak suretiyle telafisi mümkün olabilir. Zira bir insan her hal ve hareketiyle sünnete uymakla, Allah’ın sevgisini kazanmış olur. Bu suretle bütün hayatını meyvedar ve semeredar yapabilir.

Rasulullah’a uymanın gayet ehemmiyetli olduğuna binaen, Abdullah ibni Ömer (ra) Mekke’ye giderek, sünnete uymak niyetiyle, hicret esnasında Rasulullah’ın gittiği hicret yolunu takip etmiş, o yolda Rasulullah (asm)ın bütün yaptığı hareketleri yaparak da Medine’ye varmıştır.

Bununla birlikte sünnetin en önemlisi beş vakit namaza devam etmektir. Beş vakit namaz kılanın diğer dünyevî işleri de ibadet gibi sevab kazandıracağı müjdelenmiştir. (1)

(1) Bkz. Sözler, 4. Söz