“Dünyanın ücra bir köşesinde de olsa, üç kişinin, içlerinden birini kendilerine emir tayin etmeden yaşamaları doğru olmaz.”[2]

“Üç kişi oldular mı, içlerinden biri onlara imam olsun. İmamlığa en lâyık olanları Kur’an’ı en iyi okuyandır.”[3]

“Yolculuğa çıktığınızda, yaşça en küçüğünüz de olsa, en iyi okuyan (en bilgili olan)ınız size imam olsun. İmamınız emirinizdir.”[4] Buyurmasıyla idarenin ve idareciliğin önemine vurgu yapmıştır.

Hadis-i Şeriflerde de ifade edildiği vecihle üç kişinin çıktığı en basit yolculuklarda dahi başıboşluğa, serkeşliğe, dağınıklığa cevaz vermeyip bir idareci tayin edilmesini zorunlu gören dinimiz, büyük bir milletin idaresini, hem dünyevi olarak, hem manevi olarak saadetini ilgilendiren bir meseleye karşı alakasız kalması mümkün değildir. Böylesine ehemmiyetli bir meselede kendisini idare edecek kişileri belirlemede oy vermeyin, oy kullanmak haramdır, oy kullanmak şirktir kendinizi idare edecek kişileri tayin etmeyin demesi muhaldir.

İslamiyet, dini meselelerde olduğu gibi dünyevi meselelerde de özellikle toplum hayatında karmaşayı, düzensizliği, anarşiyi vb. bunları asla kabul etmez. 

Kişinin dininin gereklerini ve mukaddesatını muhafaza eden veya etmek isteyen birisini idareci olarak tayin etmek için onu desteklemesi ayrıca bir vecibe olduğu unutulmamalıdır. Bununla beraber böyle bir idareciyi tercih etmemek veya oy kullanmamak muhalif zihniyete de dolayısıyla destek vermek anlamına gelir. Bunun dahi mesuliyeti vardır.

Burada şunu da ifade edelim ki, Müslüman için esas olan tam bir adalet sistemini tercih etmektir. Bu ise Allah’ın emirleri ve yasakları dairesidir. Ancak bunun mümkün olmadığı yerlerde adalete, iyiye ve doğruya yakın olanı tercih etmek durumu hasıl olur. Bu da ehven-i şer tabir edilir. Eğer bu nazarla hareket edilmezse ortaya çıkacak daha büyük  şerlerden insan mesuliyet altına girer. Çünkü hayra yakın olanı bırakmak ile o büyük şerler vuku bulur. Ayet-i Kerime'de " ....kendi ellerinizle kendinizi tehlikeye atmayın"[5] buyurulmasıyla doğruyu veya doğruya en yakın olanı tercih etmesi kişi için vazgeçilmez bir maslahattır.

Netice olarak oy kullanan kişi, dinime, mukaddesatıma, milli ve manevi değerlerime destek vereceğini umduğum için oy veriyorum. Buna muhalif olanları kabul etmiyorum demiş olduğundan oy kullanmak şirk değil, insani bir vazife olduğunu düşünüyoruz.

[1] Ebû Dâvûd, Cihâd 80

[2] Ahmed İbni Hanbel, Müsned, II, 177

[3] Ahmed İbni Hanbel, Müsned, III,24; V,53; Müslim, Mesâcid 289

[4] Ali el-Kârî, Mirkât, VII, 456