Kâfirlerin çoklukları ve iman hakikatlerini inkârdaki ittifakları onların haklı olduğunu gösterir mi?

Haklı olduklarını hiçbir şekilde göstermez. Çünkü haklılık çoklukla değil delillerle ispatlanır. Hem kıymet ve ehemmiyet kemiyette, yani adet çokluğunda değildir. Keyfiyette, yani kalite ve niteliktedir. Önemli olan inanılan fikirlerin doğru olup olmadığıdır. Mesela bir oda dolusu geçmez paranın hiç bir kıymeti yoktur.

Onların iman hakikatlerini inkârlarındaki birlikleri onların haklı olduğuna delil olamaz. Çünkü onların işi ispat değil inkârdır ve inkârda ise birlik olmaz. Hepsi inkârlarında tek başınadır. Mesela Ramazan hilalinin görülmesi noktasında binlerce kişi ben görmedim deyip inkâr etse, bu inkâr edenlerin her biri ayrı ayrı kalırlar. İnkârda birbirlerine destek olmuş olmazlar. Çünkü inkârları yalnız kendi iç dünyalarıyla alakalı bir durumdur. Dış dünyadaki gerçeklikle ilgisi yoktur. Yalnızca ben görmedim diyebilirler. Kendileri adına konuşabilirler. Bazısı gözündeki kusurdan, bazısı mesafenin çokluğundan göremezler. Fakat Ramazan hilalini gören doğru sözlü ve ispat edici iki kişi davalarında beraberdirler ve binler o inkâr edicilere tercih edilirler. Çünkü ispat iç dünya ile değil dış dünya ile ilgili bir durumdur.

Aynen bunun gibi, kâfilerin hiç birisi bir yaratıcının olmadığına veya âhiretin bulunmadığına dair hiçbir delil getirmez ve getiremezler. Fakat müminler bütün inandıkları hakikatleri delilleriyle ispat ediyorlar.  Bu ispatlar karşısında kâfirlerin delilsiz inkârlarının hiçbir kıymeti yoktur. İster bir kişi olsunlar ister bir milyon kişi olsunlar fark etmez. (Bkz. Lem’alar, 17. Lem’a)