2. Lem'a'da Eyyub (as)'ın  yaralarından doğan kurtların diline ve kalbine ilişmesi neticesinde yaptığı duadan bahsedilmektedir. Fakat tefsirlerde kurtların kalbe ve dile ulaşması sebebi ile dua ettiği şeklinde bir ifade bulamadım. Acaba üstad bunu nereye dayandırıyor? İkinci bir sorum da şu: Hz Eyyub (as)'ın maddi yaralarından doğan kurtların diline ve kalbine ilişmesi ile ubudiyetine halel nasıl gelir? Kurtların kalbe ilişmesinden murad cesedde bulunan kalb mi, yoksa iman mahalli olan manevi kalb mi?

Kurtların kalb ve diline ilişmeye başladığı sırada bu duayı yaptığına dair bazı rivayetler vardır. Birisi şöyledir:

“Rivayet edildiğine göre Hz. Eyyûb (as), "zarar bana dokundu" sözünü, kurtların kalbine ve diline doğru yayılmağa başladığı bir sırada Allah'ı diliyle zikretmek, kalbiyle tefekkür etmekten mahrum kalacağı korkusuyla söylemiştir.” (İbnül-Esir el-Kâmil Fit-Tarih, sh. 98-100)

Bu rivayetle anlatılmak istenen asıl şey şudur: Eyyub (as) hastalığı ilerleyip de zikir ve tefekkür yapamaz hâle gelinceye kadar dua etmemiştir. Allah’ın kendisini imtihan ettiğini anlayıp verdiği her şeye razı olmuş, sabır içinde şükretmiştir. Ne zaman ki, hastalık ilerlemiş, zikir ve tefekkür yapabilme kabiliyeti tehlikeye girmiş, işte bunu asıl zarar kabul ederek Allah’dan şifa taleb etmiştir.

Yoksa tefekkür maddi kalple yapılan bir amel değildir. İnsan, ruhundaki bir latifesi olan manevî kalbi ile tefekkür eder. Hastalık ilerleyip de düşünemeyecek, ya da dilini kıpırdatamayacak duruma gelinirse elbette tefekkür ve zikir yapılamaz.