İnsanda harama bakmak alışkanlık haline geldiğinde her seferinde yapmayacağım dese de bunu başaramadığında nasıl bir yol izlemeli?

İnsan bir günah işlediği zaman onu hemen tevbe ile imha etmelidir. Yani bir daha işlememelidir. İşlemeye devam ederse o günaha alışmaya başlar. İnsan için alıştığı şeyi terk etmesi biraz daha güç olur. Eğer devam ederse alıştığı bu günahları sevmeye başlar ki terk etmesi gittikçe zorlaşır. Zira alışıp sevilen şeyler kolay kolay terk edilemezler. Hala devam ederse vicdanının sorgulamasından kurtulmak için kendisine bir kısım mazeretler arar. Onların günah olmadığını, mecburiyetten kaynaklandığını savunmaya başlar. Bu seviyeye gelmeden terk etmenin, tevbe etmenin yollarına güçlü bir irade ile başvurmalıyız. İşte insan nerede olursa olsun bunları terkedebilir. Sağlam bir irade göstersin yeter. Şunu unutmamalıyız ki en büyük rol bizim göstereceğimiz irademizdir.

Mümkünse interneti bulunduğumuz yerde iptal ettirmek. Bir müddet böylece kalarak soğukluk sağlanmış olabilir. İmanımızı takviye edici dersler almak.

İflas eşiğine gelmiş bir işadamı düşünün. Akşam eve geldiğinde ailesiyle ne kadar sağlıklı ilgilenebilir. Gözü onları ne kadar göreblir. Yatağına uzandığında zihnindeki meşguliyet onu hanımından alıkoymaz mı? Hatta sabahlara kadar uykusuz kalıp bütün düşünceleriyle yalnız çözüm yolları aramaz mı?

Böyle durumlarda zihnimizi meşgul eden şeylerin ne oldukları oldukça önemlidir. Öncelikle bizim düşüncelerimizi meşgul edecek bir şeylerimizin olması gerekiyor. Onlara odaklanmalı. Onları düşünmeliyiz.

Kötü düşüncelere sevk edecek ortamlardan uzak durmak. Bu tür ortamlara sevkeden arkadaşlıkları bırakmak. Güçlü bir irade sergilemek. Bedel ödemeden bir şeyler elde edemeyeceğimizi bilmek. Bir takım zevkleri terk etmeden bazı sonuçları alamayacağımız bilmek. Mümkün mertebe yalnız kalmamak. "Haram lokma insanı günaha, günah ta insanı cehenneme götürür." hadisini düşünerek yediklerimize dikkat etmek. Evlenme imkanı varsa evlenmeli aksi halde nafile oruç tutmaya gayret etmek.

 Peygamberimiz Muhammed sallallahu aleyhi ve sellemin gençlere bir vasiyetidir.

 Abdullah b. Mes'ud Allah ondan râzı olsun şöyle demiştir:

(( كُنَّا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ شَبَابًا لا نَجِدُ شَيْئًا، فَقَالَ لَنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: يَا مَعْشَرَ الشَّبَابِ! مَنِ اسْتَطَاعَ الْبَاءَةَ فَلْيَتَزَوَّجْ؛ فَإِنَّهُ أَغَضُّ لِلْبَصَرِ، وَأَحْصَنُ لِلْفَرْجِ، وَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَعَلَيْهِ بِالصَّوْمِ؛ فَإِنَّهُ لَهُ وِجَاءٌ.)) [رواه البخاري]

"Biz, (evlenmek için) hiçbir şey bulamayan gençler idik. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- bize şöyle buyurdu:

- Ey gençler topluluğu! Evlenme imkânına sahip olan ve buna gücü yeten evlensin. Çünkü evlilik, (harama bakmaktan) gözü sakındırır ve (harama düşmekten) iffeti korur. Evlenmeye gücü yetmeyen ise oruç tutsun.Çünkü oruç,(harama düşmekten) bir himâyedir." (Buhârî; hadis no: 4779.Müslim; hadis no: 1400).

 Kendi kendimize bir takım müeyyideler uygulamak. Mesela: "Bir daha bunu yaparsam bir hafta oruç tutacağım" gibi