"tevafuk ile işaretler eğer münasebet-i maneviyeye isnat etmezse ehemmiyeti azdır. Eğer münasebet-i maneviyesi kuvvetli ise ve onun bir Ferdi ve bir Masadaki hükmünde olsa ve müstesna bir liyakati bulunsa o vakit tevafuk ehemmiyetlidir." Burayı izah eder misiniz?

“Tevafukla işaretler, eğer münasebât-ı mâneviyeye istinad etmezse, ehemmiyeti azdır. Eğer (Tevafukla işaretlerin) münasebet-i mâneviyesi kuvvetli ise, bu onun bir ferdi, bir mâsadakı hükmünde olsa ve müstesna bir liyakati bulunsa, o vakit tevafuk ehemmiyetlidir. (15. Şua) 

Bilindiği üzere Kur’an-ı Kerim risale-i nurlara işaret etmektedir. Eğer gayet zayıf işaretlerle bu irtibat sağlanmaya çalışılırsa bunun bir ehemmiyeti olmaz. Bu işeretlerde manevi bir münasebet ve bir irtibat görünmektedir. Bu irtibatlar ise gayet kuvvetli ve sağlamdır. Eğer bahsi geçen ayetlerdeki manalar içinde risale-i nura işaretler varsa ve bu işaretler sağlam bir delile dayanıyorsa bu bir delil ve bir işaret gayet büyük bir önem arzeder.

Ayetlerin içindeki manalarla, bu işaret ve tevafukların irtibatı sağlam ise işaret eden o manalardan biri veya bir dayanak noktası olan bir işaret bir tevafuk, o ayetin içinde önemli ve seçkin bir yer işgal ediyorsa işte bu tevafuk ve işaret ehemmiyetlidir. Ayetteki manaların içinde risale-i nura olan işaretler ve tevafuklar önemli ve seçkin bir yer tutmaktadır.

Bu ayetlerin içindeki manalardan biri Risale-i nurlara işaret ve tevafuk ettiği için bu mana o işaretlerin bir ferdi, bir dayanak noktası ve seçkin bir liyakati olduğu için önemlidir. O manalar risale-i nura işaret etmesi dolayısıyla risale-i nurun hakkaniyetini ispat eden bir ferd, bir dayanak ve müstesna bir liyakat göstermiş olur.