Bu suale Üstad Bediüzzaman Hazretleri şöyle cevap veriyor:

"Namazın manası, Cenab-ı Hakk'ı tesbih (sübhanallah diyerek kusurlardan beridir demek) ve ta'zim (Allahu ekber diyerek Allah en büyüktür demek) ve şükürdür (elhamdülillah diyerek nimetlerinden dolayı övmektir). 

Yani, celaline (Allah'ın büyüklüğüne) karşı kavlen (sözle) ve fiilen "Sübhanallah" deyip takdis etmek (kusurlardan beri görmek). 

Hem kemaline (yüksek sıfatlarına) karşı, lafzan (sözle) ve amelen (işle) "Allahü Ekber" deyip ta'zim etmek (büyüklemek). 

Hem cemaline (güzelliğine) karşı, kalben ve lisanen (dille) ve bedenen "Elhamdülillah" (övgü ancak Allah'ındır) deyip şükretmektir.

Demek tesbih (sübhanallah) ve tekbir (Allahu ekber) ve hamd (elhamdülillah), namazın çekirdekleri hükmündedirler.

Ondandır ki, namazın harekât (hareketleri) ve ezkârında (zikirlerinde) bu üç şey, her tarafında bulunuyorlar.

Hem ondandır ki, namazdan sonra, namazın manasını te'kid  (desteklemek) ve takviye için şu kelimat-ı mübareke (mübarek kelimeler), otuzüç defa tekrar edilir." (9. Söz)