Bir müslümanın ehl-i kitap olan ve olmayanlarla ve namaz kılmayan müslümanlarla ilişkisi nasıl olmalıdır?

Tebliğ açısından:

Peygamberimiz (sav) öncelikle Müslüman olmayan insanları, Müslüman olabilecek potansiyeldeki insanlar olarak gördüğünden bütün gayretiyle onlara İslamiyet’i tebliğ ederdi. Bu konuda hiçbir ayırım yapmazdı.

Birlikte yaşam açısından:

Peygamberimiz (sav) devrinde Medine’de başka dinlerin mensupları bulunuyordu. Bunlar emniyet ve asayişi ihlal etmemek şartıyla güvenli bir şekilde hayatlarına devam ediyorlardı. Peygamberimiz de (sav) onlara ilişmezdi. Hatta ortak düşmanlarına karşı Peygamberimiz (sav) gayr-i Müslimlerle anlaşma da yapmışlardı.

Bununla birlikte sahabelerinin Mekke’de çektikleri zulümden kurtulmaları için Hıristiyan bir Kral olan Necaşi’nin ülkesine göndermişti.

Peygamberimiz (sav) henüz Müslüman olmayan fakat bir beyefendi diyebileceğimiz Dıyetü’l Kelbi (ra) kendisini ziyarete geldiğinde, mübarek hırkasını oturması için altına sermişti. Hz. Dıhye (ra) ise onu alıp başının üzerine koyardı.

Bu tür ilişkilerde dikkat edilmesi gereken en önemli konular ise Allah’ın emirlerini yerine getirmek, dinden taviz vermemek, İslamiyet’te lakaytlığa sebeb olacak tavırlar içine girmemek, dinin yasakladığı şeylerden kaçınmaktır. Onların dine zıt olan şeylerine taraftar olmamaktır.

Mesela: Peygamberimiz (sav) zina için izin isteyen bir gence izin vermemiş ve bu konuda onu son derece ikna edici, güzel ve yumuşak bir şekilde vazgeçirmiştir. Yine yeni Müslüman olan fakat içki içmek ve zina konusunda kendisinden izin isteyen bir kabileye izin vermemiştir.

İslam dini erkeklere ehl-i kitap bir kadınla evlenmeye bile izin vermiştir. Şimdi böyle bir hanımı olan insan herhalde hanımını sevecektir.

Gayr-i Müslim ve ehl-i kitaplar için durum böyle olursa Müslümanlar için nasıl olduğu daha açık anlaşılmış olur.