Arama sonuçları: 58 sonuç bulundu.

"Elhâsıl: Şu zamanda dellâl-ı Kur’ân ve hâdim-i Furkān olan o zâtın iki ismi var ve iki lakabı var. ‘El-Kürdî’ lakabıyla ‘Molla Said’ ismi, اَنَا لِمُر۪يد۪ي fıkrasında zâhir görünüyor. ‘Nûrsî’ lakabıyla ‘Bedîüzzaman Said’ ismi كُنْ قَادِرِيَّ الْوَقْتِ fıkrasında âşikâr görünüyor. Hatta hizmet-i Kur’âniyede en mühim bir arkadaşı ve hâlis bir talebesi olan Hulûsî Bey’e, لِلّٰهِ مُخْلِصًا تَع۪يشُ سَع۪يدًا صَادِقًا بِمَحَبَّت۪ي fıkrasında işaret olduğu gibi, diğer bir kısım talebelerine de işaretler var." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
"En nihâyet esâretimin sekizinci senesinde, en işkenceli ve en sıkıntılı bir zamanda, gâyet kuvvetli bir teselliye ve teşvîke muhtaç olduğumuzdan bana ihtâr edildi ki: “Bunu tahdîs-i ni‘met ve bir şükr-ü ma‘nevi nev‘inden izhâr et! Hem korkma! Kanâat verecek derecede kuvvetlidir.” Bu izhârda en mühim maksadım, esrâr-ı Kur’âniyeye âit olan risâlelerin makbûliyetine Gavs-ı A‘zam’ın(ks) imza basması nev‘inden olduğudur." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
“Ey benimle beraber Hazret-i Şeyh’in teveccüh ve duâsına mazhar kardeşlerim! Şu Üstâdımız, bizi istikbâlde adem zulümâtı içinde düşünüp bizimle meşgul olurken, o mâzîde mevcûd ve nûr perdeleri içindeki Üstâdımızın ve Üstâdımızın Üstâdı ve ceddi olan Fahrü’l-Âlemîn Aleyhissalâtü Vesselâm Efendimiz’in teveccühlerinden gaflet etmek ve onlara istinâd etmemek, bize lâyık mıdır? Madem onlar bizi düşünüyorlar. Biz de bütün kuvvet ve ruhumuzla onlara i‘timâd edip, emirlerine bilâ-kayd u şart itâat etmeliyiz. Ehl-i dünyânın telsiz telgrafları ve telefonları şarktan garba gittiği gibi; işte ehl-i hakîkatin de mâzîden, dokuz yüz sene mesâfe-i azîmeden müstakbele böyle ma‘nevî telefonları işleyebilir. Ve ma‘nevî teleskopları görebilir….” Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri ve devamındaki kısmı izah eder misiniz?
"Ezcümle; ben menfî olarak İstanbul’a getirilmiştim. O zaman Meşîhat-ı İslâmiye dâiresinde bulunan Dâru’l-Hikmeti’l-İslâmiye’de hizmet-i Kur’âniyeye çalıştığım için, o alâkadârlık cihetinden: “Meşîhat dâiresi ne haldedir?” diye sordum. Eyvâh! Öyle bir cevab aldım ki ruhum, kalbim, fikrim titrediler ve ağladılar. Sorduğum adam dedi ki: “Yüzer sene envâr-ı Şerîatın mazharı olmuş olan o dâire, şimdi büyük kızların lisesi ve mel‘abegâhıdır.” İşte o vakit, öyle bir hâlet-i rûhiyeye giriftâr oldum ki, dünya başıma yıkılmış gibi oldu. Kuvvetim yok, kerâmetim yok. Kemâl-i me’yûsiyetle “Ah! Vah!” diyerek, dergâh-ı İlâhîye müteveccih oldum. Ve benim gibi kalbleri yanan çok zâtların harâretli âh’ları, benim âh’ıma iltihâk ettiler..." Soru
Sekizinci Lema'da geçen ilgili kısmı sonuna kadar izah eder misiniz?  
"Gavs-ı A‘zam, meşhur kasîdesinde sarâhat derecesinde bizlerden, yani Hizbü’l-Kur’ân’dan haber verdiği gibi, daha birkaç yerde yine işârî bir tarzda haber veriyor. Ezcümle; o kasîdenin arkasında Mecmûatü’l-Ahzâb’ın 563’üncü sahîfesinde, yine o ma‘lûm mürîdinden bahsediyor ve diyor ki: فَمُر۪يد۪ٓي اِذَا دَعَان۪ي بِشَرْقٍ ٭ اَوْ بِغَرْبٍ اَوْ غَارٍ ف۪ي بَحْرِ طَام۪ي اَغِثْهُ beytinde diyor ki: “Garbda beni çağırdığın vakit, senin imdâdına yetişeceğim.” Evet doğrudur. Arabî tarih ile bin üç yüz otuz dokuzda (m. 1920), müdhiş bir buhrân-ı rûhî ve dehşetli bir heyecân-ı kalbî ve dağdağalı bir teşevvüş-ü fikrî geçirdiğim sıralarda, pek şiddetli bir sûrette Hazret-i Gavs’dan istimdâd eyledim. Bir-iki yerde bahsettiğim gibi, ‘Fütûhu’l-Gayb’ kitabı ile, duâ ve himmetiyle imdâdıma yetişti ve o buhranı geçirdim." Soru
Sekizinci Lema'da geçen bu kısmı izah eder misiniz? 
"Hakîkatli bir latîfe: Sultan Süleymân-ı Kanûnî, kesretli kırk çeşme sularını İstanbul’a getirdiği vakit, Şeyhülislâm Zenbîlli Ali Efendi ona demiş: “Hilâf-ı şerîat kanunları Avrupa’dan getirdiğin cihetle, İstanbul’a öyle bir bok sıçtın ki, o getirdiğin suların cümlesi üzerinden akıp geçse, yüz senede temizleyemez.” Soru
Sekizinci Lema'da geçen bu kısmı izah eder misiniz? 
"Hâşiye-1: صَادِقًا بِمَحَبَّت۪ي fıkrasında, nasıl ki sâdık iki kardeşimize işaret ediyor. Öyle de بِمَحَبَّت۪ي kelimesiyle de, Said’in birinci ve en mühim talebesi ve İşârâtü’l-İ‘câz’ın te’lîfinde muhâtab, müsevvid, mübeyyiz olan Şehîd Merhum Molla Habîb’e rahmetullâhi aleyh îmâdan hâlî değildir. Hâşiye-2: Sabrî’nin hakîkî ismi Mehmed Sabrî’dir (rh). Bu isim, hesâb-ı ebcedle tek bir fark ile عَبْدُ الْقَادِرِيِّ olur. Demek ikinci Hulûsî, birinci Hulûsî gibi birincidir. Hem Hâfız Ali (rh) ve Kuleönü’ndeki Mustafalar (rh), hem Zekâî ve Küçük Lütfü (rh) onlar da; İşârât-ı Gavsiye’de zâhirdirler." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu iki haşiyeyi izah eder misiniz?
"Hazret-i Gavs, o derece yüksek bir mertebeye mâlik ve o derece hârika bir kerâmete mazhardır ki, kâfirlerin bir kısmı demişler: “Biz İslâmiyet’i kabûl edemiyoruz. Fakat Abdülkādir-i Geylânî’yi de inkâr edemiyoruz.” Hem evliyâyı inkâr eden Vahhâbînin müfrit kısmı dahi Hazret-i Şeyh’i inkâr edemiyorlar. Evliyâ, onun derece-i celâletine yetişmediği, bütün ehl-i tarîkatçe teslîm edilmiştir. İşte böyle güneş gibi bir mu‘cize-i Muhammediye Aleyhissalâtü Vesselâm ve yüksek ve sönmez bir bârika-i İslâmiyet olan bir zât-ı nûrânînin gayb-âşinâ nazarıyla asrımızı görüp, böyle bir kerâmet izhârıyla teselli verip teşcî‘ etmesi, şânındandır." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
"Hazret-i Şeyh’in vefatından sonra hayatta oldukları gibi tasarrufları, ehl-i velâyetçe kabûl edilen üç evliyâ-yı azîmenin en a‘zâmı bu Hazret-i Gavs-ı Geylânî’dir. Demiş: اَفَلَتْ شُمُوسُ الْاَوَّل۪ينَ وَشَمْسُنَٓا اَبَدًا عَلٰي فَلَكِ الْعُلٰي لَا تَغْرُبُ fıkrasıyla, ba‘de’l-memât duâ ve himmetiyle mürîdlerinin arkasında ve önünde bulunmasıyla böyle hârika kerâmet-i acîbe ile meşhur olan bir zâtın, elbette böyle bir zamanda kıymetdar bir hizmet-i Kur’âniyeyi bir mürîdinin vâsıtasıyla yapılacağını görmesi ve göstermesi şânındandır. Şeyh’in bahsettiği ehemmiyetli mürîdi ve talebesi ve himâyegerdesi olan şahsın binden sonra, on dördüncü asırda geleceğine bir îmâdır." Soru
Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?
"Hem ezcümle, Mecmûatü’l-Ahzâb’ın ikinci cildinin 379’uncu sahîfesinde, Hazret-i Gavs’ın Virdü’l-İşâ nâmındaki münâcâtında şu fıkra var: فَالْوَاصِلُ اِلٰي سَاحِلِ السَّلَامَةِ هُوَ السَّع۪يدُ الْمُقَرَّبُ (Hâşiye-1) وَذُو الْهَلَاكِ هُوَ الشَّقِيُّ الْمُبَعَّدُ وَالْمُعَذَّبُ (Hâşiye-2) İşte Hazret-i Gavs’ın şu fıkrası, فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَع۪يدٌ âyetinin bir nevi‘ tefsîridir. Şu küllî âyetin bir kısım efradını altıncı asır ile on dördüncü asır, âyetin külliyetinde dâhil bir kısım efrâd-ı mahsûsayı irâe ettiğine müteaddid emâreler var. Âyetin külliyetinde (Hâşiye-3) tevâfuk sırrıyla, فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ kelimesinde bu zamanın en büyük şakîlerinden üçüne cifirce tevâfuk etmesi, o küllî âyette bunlar dahi kasden murad olduklarına emâredir, belki işarettir." Soru
Sekizinci Lema'da geçen bu kısmı izah eder misiniz?