Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?

Elhâsıl: Bu dört zât, bu fakir ile beraber hizmette sebkat edip, Hulûsî (rh) ihlâsıyla, Sabrî (rh) takdîriyle, Süleyman( rh) sadâkatiyle, Bekir (rh) hizmet ve gayretiyle hizmet-i Kur’âniyede bulundular. Hem mertebelerine îmâ sûretinde bu beyt ihbâr ediyor.

Bediüzzaman Hazretleri buraya kadarki izahlardan sonra özetle şunları söylemektedir: Hulusi Bey ihlasıyla, Sabri Efendi takdir ve beğenmesi ile, Sıddık Süleyman sadakat ve bağlılığıyla ve Bekir Ağa hizmet ve gayretiyle Hz. Üstad’ın yanında bulunmuşlar ve Kur’ân hizmetinde ilk safta durarak sonradan gelecek Nur Talebelerine öncü olmuşlardır. Şeyh Geylani Hazretleri, bu kahraman Nur Talebelerini Allah’ın izniyle görmüş ve son beytinde hizmetteki derece ve mertebelerini de bildirerek onlardan haber vermiştir.  

Elbette denilebilir ki, Hazret-i Şeyh onları izn-i İlâhî ile Said’in etrafında görmüş, haber vermiş. Daha sâir arkadaşlara işaretler var. Şimdi izhâra me’zun olmadığımdan bana tam görünmüyor. لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلَّا اللّٰهُ

Elbette tüm bu işaretlerin neticesinde denilebilir ki, Abdulkadir Geylani Hazretleri Allah’ın izniyle Hazret-i Üstad’ın etrafında saf tutan bu kahraman Nur Talebelerini görmüş ve onlardan haber vermiştir. Şeyh Geylani (ks) sadece burada isimleri zikredilen Nur Talebelerine değil, diğer Nur Talebelerine dahi işaretler etmiştir. Ancak Hz. Üstad diğer talebelerine olan işaretleri açıklamaya izinli olmadığını belirterek şimdilik kimler olduğunu bilememektedir. Üstad Bediüzzaman, “Gaybı ancak Allah bilir.”[1] diyerek bu şifreli ve sırlı beyitlerden, ancak Allah’ın kendisine bildirdiği ve gösterdiği isimleri açıklamaktadır.

Bu risalenin ilerleyen sayfalarında, Hz. Gavs’ın (ks) işaret ettiği diğer Nur Talebelerinin kimler olduğu, hepsi olmasa da bir kısmı açıklanacaktır.

فَيَا مُنْشِدًا نَظْم۪ي  fıkrasında dahi Hazret-i Şeyh’in muhâtabı, şübhesiz Bedîüzzaman Molla Said’dir.[2]

Abdulkadir Geylani Hazretlerinin beş satırlık beytinin dördüncü satırında “Ey şiirimi okuyan!” diyerek hitapta bulunduğu ve kendisine muhatap kabul ettiği şahıs, hiç şüphesiz Bedîüzzaman Molla Said’dir. Bu cümlenin Hz. Üstad’a ve Risale-i Nur’a bakan işaretlerinin ebced hesabı ile izahları daha sonra yapılacaktır.