“Ramazân-ı Şerîf’de o ni‘metlerin kıymetlerini anlamakla bir şükr-ü ma‘nevîye mazhar olur..."

Ramazan-ı şerife dair olan risalede geçen bu ifadelerde şükr-ü maneviyi nasıl anlamalıyız? Manevi şükür, hâlimizle yaptığımız bir şey midir? Bu cümleleri devamıyla birlikte izah eder misiniz?