Üstad Hz.lerinin bir çok risalede "birden kalbime ihtar edildi ki" diye başlayan cümleler var. Bu tür cümleleri, ilhama mazhar olduğu anlamına mı gelmektedir?

Peygamber Efendimiz (sav) “Muhakkak ümmetim içinde ilhama mazhar olanlar vardır” (Tirmizi, 4, 370) buyurmuştur. Allahu Teâlâ’nın evliya kulların kalblerine ilham ederek onlar ile konuştuğu Ehl-i Sünnet âlimlerince kabul edilen bir hakikattir. Tarih boyunca ilhama mazhar olmuş ve ilhama dayanarak eserler yazmış pek çok zat gelip geçmiştir.

Üstad Bediüzzaman Hazretleri ilhamın çeşitlerinden ve evliya ilhamından bahsederken şöyle der:

“Fakat (İlhamın) derecatı çok mütefavittir (çeşitlidir). Meselâ en cüz'îsi ve basiti, hayvanatın ilhamatıdır (ilhamlarıdır). Sonra, avam-ı nâsın (avam-sıradan insanların) ilhamatıdır. Sonra, avam-ı melaikenin ilhamatıdır. Sonra, evliya ilhamatıdır. Sonra, melaike-i izam (büyük meleklerin) ilhamatıdır. İşte şu sırdandır ki: Kalbin telefonuyla vasıtasız münacat eden bir veli der: “Haddesenî kalbî an Rabbî” Yani: "Kalbim benim Rabbimden haber veriyor."”

Üstad Hazretleri de, ilhama mazhar büyük bir İslam âlimidir. Bütün diğer büyük İslam âlimleri gibi, bütün müceddidler ve asırlarının imamı olan zatlar gibi o da ilhama mazhar olmakla şereflenmiştir ve Risale-i Nur Külliyatını da ilhamla yazmıştır.

İşte Üstad Hazretleri’nin, “kalbime ihtar edildi” tarzındaki cümlelerinden maksadı da “ilham” manasındadır. Bu manayı daha açık ifade ettiği bir cümlesi şöyledir:

“Beni aldatmayan ve hakikatların derkinde (anlaşılmasında) bir rehberim olan bir hatıra-i hakikatla (hakikatin ihtar edilmesiyle) anladım: İktisadsızlık ve israf yüzünden bereket kalkmış ki, o kadar menabi-i servetle beraber o merhum müftü "Ahalimiz fakirdir" diyordu.” (19. Lem’a)

Daha da açık bir ifadesi şöyledir:

“Bu risalelerin heyet-i mecmuasına (tamamına) "Risale-i Nur" ismini verdim. Hakikaten Kur'an’ın nuruna istinad edildiği için, bu isim vicdanımdan doğmuş. Bunun ilham-ı İlahî olduğuna bütün imanımla kaniim ve bunları istinsah edenlere (çoğaltanlara) "Bârekâllah" dedim.” (14. Şua)