Risale-i Nur'dan günlük yazı yazmanın ölçüsü belli midir? Üstad Bediüzzaman'ın bu konuda açık bir beyanı var mıdır?

Peygamber Efendimiz (sav), “İbadetin hayırlısı az da olsa devamlı olanıdır” buyurmuştur. Yazıda da devamlılık en önemli meseledir.
Üstad Bediüzzaman Hazretleri, Risale-i Nur’a intisab eden talebelerin en önemli vazifelerinin Risale-i Nur’u yazarak neşretmek olduğunu Kastamonu Lahikası’nda şöyle anlatır:
“Risale-i Nur'a intisab eden zâtın en ehemmiyetli vazifesi, onu yazmak veya yazdırmaktır ve intişarına yardım etmektir. Onu yazan veya yazdıran, Risale-i Nur talebesi ünvanını alır. Ve o ünvan altında, her yirmi dört saatte benim lisanımla belki yüz defa, bazan daha ziyade hayırlı dualarımda ve manevî kazançlarımda hissedar olmakla beraber; benim gibi dua eden kıymetdar binler kardeşlerin ve Risale-i Nur talebelerinin dualarına ve kazançlarına dahi hissedar olur.”
Barla Lahikası’nda ise, Nur talebesinin her gün yazmasını istediğini şu cümlelerle ifade eder:
“Vazifedarane kalemi her gün istimal etmeyenler, Risale-i Nur talebeleri ünvan-ı icmalîsinde her yirmidört saatte yüz defa hissedar olmak yeter diye, hususî isimlerle has şakirdler dairesi içinde bir kısmın isimleri muvakkaten tayyedildi.”
Risale-i Nur’da Hz. Üstad’a ait günde “şu kadar yazılmalıdır” tarzında bir cümle bilmiyoruz. Fakat yaygın uygulamayı dikkate alacak olursak günde en az bir sahifeyi yazmak çok güzel olur.
Yazı yazmanın iki gayesi vardır. Birincisi, Kur’an yazısını muhafaza etmek; ikincisi, risalelerdeki iman hakikatlerini neşretmek…
Günde bir sayfa yazmak demek, senede bir mecmuayı kendi kalemiyle neşretmek demektir. Bakın bu dahi ne kadar uzun bir süre! Eğer yarım sayfaya inse iki sene eder. Daha da düşse yıllarca sürecek demektir. Bu ise Risale-i Nur’a neşir noktasında hizmet etmek manası için gayet yetersiz bir durum olduğu ortadadır.
Birinci tavsiyemiz, az da olsa, Üstad Hazretlerinin de arzu ettiği gibi kalemi her gün çalıştırmaktır. İkinci tavsiyemiz ise, neşir için daha faydalı olacak bir miktar olan bir sayfadan aşağı düşmemeye gayret etmektir.