Mecmûʿatü’l-Ahzâb; Osmanlı’nın büyük âlim ve evliyalarından, 1813-1893 yılları arasında yaşamış Ahmed Ziyâeddin Gümüşhanevî Hazretleri’nin derlediği üç ciltlik bir dua, zikir ve evrâd kitabıdır. Eserin içinde yer alan zikir ve dualar; Hz. Ali (ra), Şeyh Abdülkâdir-i Geylânî , İmam Şâzelî, Şâh-ı Nakşibend, Muhyiddin-i Arabî gibi zâhirî ve bâtınî ilimlerde yüksek mertebelere ulaşmış çok kıymetli şahsiyetlere aittir.

Gümüşhanevî Hazretleri, asrının müceddidi kabul edilen büyük İslâm âlimi ve Nakşî tarikatının, İmâm-ı Rabbânî’den sonra gelen üçüncü büyük temsilcisi Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî Hazretleri tarafından, halifesi Ahmed b. Süleyman el-Evrâdî vasıtasıyla irşad edilmiştir. Mevlânâ Hâlid-i Bağdadi Hazretleri’nin bu halifesini İstanbul’a yalnızca Gümüşhanevî Hazretleri’ni irşad etmek üzere göndermesi, onun ne denli yüksek bir mânevî makama sahip olduğunu göstermeye yeterlidir. ¹
Bediüzzaman Hazretleri, Gümüşhanevî Hazretleri’nin Mecmuatü’l Ahzab isimli bu dua mecmuasından çok istifade etmiştir. Bu istifadesi dolayısıyla kendilerini manevi üstadlarından sayar ve şöyle der:

Ben hâs üstâdlarımın dâiresinde Gümüşhaneli ve Mecmûatü’l-Ahzâb sâhibi Hazret-i Ahmed Ziyaeddin Kuddise Sırruhu ismi yanında, Hâfız Ali ve Muhammed Zühdü’nün isimlerini mütemâdiyen yâd ediyorum. Çünki bu iki zât Risâle-i Nûr’un neşrinde Ahmed Ziyaeddin’in Kuddise Sırruhu hizblerinin neşri gibi, çok büyük bir hizmet-i kudsiyede bulunmuşlar. ²

Bediüzzaman Hazretleri’nin Ahmed Ziyâeddin Gümüşhanevî Hazretlerini mânevî üstadları arasında kabul etmesi, kendisinin ne kadar önemli ve kıymetli bir âlim olduğunu bir kez daha ortaya koyar.