Beş vakit namaz Allah’ın kullarına bir emridir. Yerine getirilmesi gereken en önemli farz ibadetlerden biridir. Zira Sevgili Peygamberimiz (sav) şöyle buyurmuştur:

Kıyamet gününde kulun hesaba çekileceği ilk ameli onun namazıdır. Eğer namazı düzgün olursa, işi iyi gider ve kazançlı çıkar. Namazı düzgün olmazsa, kaybeder ve zararlı çıkar. ¹ 

Namazın kıymetini ve ehemmiyetini Bediüzzaman Hazretleri şöyle bir misalle anlatmaktadır: Bir zaman büyük bir padişah iki hizmetlisini iki ay uzaklıktaki has ve güzel bir çiftliğine ikamet etmek için göndermiş. Bu iki adamdan her birisine yirmi dörder altın vermiş. Onlara “Bu para ile yol ve bilet masraflarınızı karşılayın. Gideceğiniz yerde size lazım olan şeyleri satın alın. Ayrıca bir günlük uzaklıkta bir istasyon var. Orada hem araba hem gemi hem tren hem uçak bulunmakta. Paranıza göre oradaki ulaşım araçlarından birine binin.” demiş.

Bu iki adam padişahlarının sözlerini dinledikten sonra yola koyulmuş. Bunlardan birisi istasyona ulaşana kadar az bir masraf etmiş. Ancak yaptığı masraflar ile Efendisinin hoşuna gidecek işler yapmış ve bazı ticaretlerle sermayesini birden bine çıkarmış. Diğeri ise istasyona varana kadar yirmi üç altınını boş şeylere harcamış, hiçbir faydalı şey almamış ve bir altını kalana kadar bütün parasını israf etmiş. Arkadaşı ona “Yahu, bari şu bir altını bir bilete ver, bu kadar uzun yolda yayan, aç ve yalnız kalma. Bizim padişahımız merhametlidir, kusurunu affeder. Belki seni de uçağa bindirirler, iki aylık mesafeyi hızlıca gideriz.” demiş.

İşte şu hikaye ile bizim hayatımız arasında büyük bir benzerlik vardır. Buna göre bu hikâyede o iki hizmetliden biri şu dünyada namaz kılan insanları diğeri de namaz kılmayan insanları temsil etmektedir. Yirmi dört altın ise insana verilmiş bir günün çok değerli saatleridir. Bu yirmi dört altını veren padişah, her gün bize yirmi dört saatimizi veren Rabbimizdir. Bu iki hizmetlinin gidecekleri güzel çiftlik ise bizim şu dünya da Rabbimizin emirlerini yerine getirerek gideceğimiz Cennettir. O istasyon ise ahirete girmeden önce son durağımız olan kabirdir.² 

İki hizmetlinin yaptıkları yolculuk ise insanın dünyaya gönderilmesinden kabre, haşre ve ahirete giden yolculuğunu temsil etmektedir. İnsan ameli, namazı hasılı yirmi dört saatini sarfettiği güzel işleri neticesinde bir bineğe binecektir. Kişi işlediği salih amellere göre şimşek gibi, hayal gibi kabirden cennete gidecektir. O bilet ise namazdır. Nitekim beş vakit namaz abdest ile beraber sadece bir saattir. Beş vakit namaz günün sadece 24’te 1’ini alıyor. Çünkü her günde beş vakit namaz sünnetler ile birlikte toplam kırk rekattır. Bir rekât namaz ise şartlarına riayet ederek 1 dakikada rahatlıkla kılınabilmektedir. Bu da günde 40 dakika eder. Abdest ve duaya ise yaklaşık 20 dakika ayırmış olsak, günün sadece 1 saatini namaza ayırmış oluruz.

Kıssadan hisse şu dünyaya gönderilen insanın her gün kendisine verilen altın değerindeki yirmi dört saatinden bir saatini kendisini kabirden hızlıca geçirerek, cennete götürecek o bileti almaya yani namazı kılmaya sarf etmemesi kıssada anlatıldığı gibi ne kadar büyük bir zarardır.

Telefon, televizyon, oyun, yemek, içmek, gezmek vb. birçok meşgale ile değil bir saat, belki de günümüzün yarısını israf ediyoruz. Bunlara bunca vakit ayırırken Allah’ın bize verdiği bunca nimete, sağlığa, iyilik ve güzelliğe şükretmek ve onu anmak için bir saatimizi ayırmasak akıllıca bir iş yapmış olmayız.

Ayrıca namazın günde 5 defa tekrarının çok görülerek bizi usandırmaması için şöyle düşünebiliriz:

Her gün yemek yemek, su içmek, havayı teneffüs etmek bize çok gelip usanç vermiyor.  Aksine, bunlar bir ihtiyaç olduğu için tekrar etmesi bize lezzet veriyor. Aynı bu maddi ihtiyaçlarımız gibi ruhumuzun ve kalbimizin manevi gıdası olan namaz bizi usandırmaz ve usandırmamalıdır.³ 

Netice olarak; insanın dünya hayatının mutluluğu için günlük 23 saatini ayırıp da tükenmez bir hazine hükmünde olan Cennet hayatının ebedi mutluluğu için günde 1 saat ayırması çok olmasa gerek.

1. Tirmizî, Mevâkît 188. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Salât 149; Nesâî, Salât 9; İbni Mâce, İkâmet 202 

2. Bediüzzaman, Sözler, Hayrat Neşriyat, Isparta 2015, s. 7

3. Bediüzzaman, Sözler, Hayrat Neşriyat, Isparta 2015, s. 93