Risale-i Nur’un Kur’ân harfleriyle yazılması meselesi, Üstad Bediüzzaman Hazretlerinin bizzat işaret ettiği bir hakikattir. Bu hakikatin birçok yönü olduğu gibi manevî yönlerinin olduğu da muhakkaktır.

Meseleyi birkaç cihetle izah edelim:

Öncelikle bilmeliyiz ki; Kur’an harfleri sıradan bir alfabe değil, doğrudan Kur’ân’ın lafzına hizmet eden bir araçtır. Üstad Bediüzzaman Hazretleri, bu harflerin İslâmî kimliği muhafaza ettiğini, Kur’ân’ın nuru ile bir bağ taşıdığını ifade eder.

Latin harfleri ise sırf yazı aracıdır ve kendiliğinde bir kutsiyet veya manevî bağ taşımaz.

Dolayısıyla, Risale-i Nur’un Kur’ân harfleriyle yazılması, metnin Kur’ânî bir hava kazanmasına, okuyan kalpte farklı bir “nurânî tesir” bırakmasına vesile olur.

Hem Risale-i Nur, zaten başlı başına bir Kur’ân tefsiridir; onun lafızları Kur’ân’ın nurundan alınmıştır. Bu nur, harflerde de bir yansıma bulur. Yani okuyan için harflerin şekilleri bile, göz ve kalp üzerinde bir hatırlatma ve huzur vesilesidir. Dinleyen için de o yazıdan okunan kelimeler, Kur’ânî bir tefekkür havası taşır. Aynı şekilde yazan için de “Kalemle manevi ve ilmi cihat” sevabı, yazının manevî tesirini kat kat artırır.

Üstad Bediüzzaman Hazretleri, talebelerine sürekli “yazmak” hizmetini tavsiye etmiştir. Çünkü Risaleleri yazmak, hem istifadeyi artırır hem de maddi manevî bereket ve korunmaya vesile olur.

Bunların yanısıra malumdur ki Şeytan ve şeytani varlıklar, Kur’ân harflerinden ve Kur’ânî meşguliyetten rahatsız olur. Gerçi Risale-i Nur, özellikle imanı kuvvetlendirdiği ve şüpheleri izale ettiği için, şeytanın vesveselerine karşı çelik bir kalkandır. Buna ilaveten Kur’ân harfleriyle yazıldığı zaman bu kalkan, adetâ daha parlak daha kuvvetli bir kalkan gibi olur. Bu da okuyan ve yazan kimseyi şeytanın vesvese ve fısıltılarına karşı daha şuurlu ve dirençli kılar. Nitekim birçok Nur talebesi, Kur’ân harfleriyle meşguliyette farklı bir manevî huzur hissettiklerini, vesvese ve gafletin azaldığını tecrübe etmiştir.

Bediüzzaman Hazretleri, Risale-i Nur’un sadece iman hakikatlerini değil, aynı zamanda Kur’ân harfleri ve yazısını (hatt-ı Kur’ân) bid‘ate karşı muhafaza etme görevine sahip olduğunu şöyle ifade eder:

“Risâle-i Nûr zındıkaya karşı hakāik-i îmâniyeyi muhâfazaya çalışması gibi, bid‘ate karşı da hurûf ve hatt-ı Kur’ânı muhâfaza etmek bir vazîfesi iken,”[1]

Aynı zamanda bu izahlara ilaveten, Risale-i Nur’daki;

 “En mühim bir mücâhede olan, ehl-i dalâlete karşı ma‘nen mücâhede etmek.”[2]

“… esîr maddesinden, hatta ma‘nâlardan, hatta havadan, hatta kelimelerden zîhayat , zîşuûru kesretle halk eder ki, hayvanâtın pek çok muhtelif… ”[3]

Benzeri ifadelere dayanarak, yazılan her bir Kur'an harfinden yaratılan nurani varlıklar manevi bir ortamın oluşmasına vesile olduğu gibi şeytanlara ve şerlere karşı da bir kalkan vazifesi göreceği söylenebilir.

Netice olarak;

Risale-i Nur’un Kur’ân harfleriyle yazılması, yalnızca teknik bir tercih değil; manevî atmosferin güçlenmesi, harfleri tarihi ve kültürel miras olarak yaşatma ve yazan ile eserler arasında Kur’ânî bir bağ kurma adına bilinçli bir tercihtir. Kur’ân’ın lafzı ile yazılan her şeyde o harflerle kurulan “bir bağ” hissedilir. Bu durum, şeytanî vesveselere karşı manevî bir direnç kazandırır. Ayrıca yazılan her bir Kur'an harfi, ruhani ve nurani varlıkların yaratılmasına da vesiledir.

Detaylı izah için ayrıca bakınız:

https://risale.online/soru-cevap/risale-i-nur-hatti-2

https://risale.online/soru-cevap/kuran-harflerinin-kiymeti

[1] Kastamonu Lahikası, Hayrat Neşriyat, Isparta 2015, s.94

[2] Lemalar, Hayrat Neşriyat, Isparta 2015, s.175

[3] Sözler, Hayrat Neşriyat, Isparta 2015, s.184