Günahkar bir kimse bir gün şöyle bir soru sordu: "Allah madem beni günahlarım yüzünden cehenneme atacak beni hiç yaratmasaydı. Ben olmasaydım, cehenneme de cennete de gitmeseydim?" Bu soru karşısında ne cevap verebiliriz?

Bunu söyleyen kişinin, 'kendi varlığının da Allah'ın bir mülkü olduğunun farkında olmadığını' söyleyebiliriz. Mülkün sahibi Allah'tır ve mülkünde dilediği gibi tasarruf eder.

Ayrıca bu sözün ona hiç bir faydası yoktur. Çünkü insan artık bir kere yaratılmış ve önüne hayra ya da şerre gidebilecek iki yol açılmıştır. İster kabul etsin ister etmesin durum budur. Bu saatte itiraz etmenin kişiye hiç bir faydası olmaz. Cehennemden kurtuluşun çaresi, mızıkçı çocuklar gibi, "o zaman beni yaratmasaydı" diye itiraz etmek değil Allah'a iman edip onun emrettiği şekilde yaşamaktır.

Ayrıca bu itirazda bir mantık tutarsızlığı var.

Mantıksızlık şu; insan yaratılmadan önce Allah'ın insana "seni yaratayım mı" diye sorması mümkün değil. Olmayan birisine nasıl soru sorulabilir?

Ayrıca, insanın yaptıklarından sorumlu olmaya başlaması akıl baliğ olmak iledir. Faraza büluğ çağına ermiş ve aklı başına gelmiş hangi insana sorulsa: "Dünyada imtihan olmak mı istersin, yoksa şu an yok edilmeyi mi istersin?" Yukarıdaki itirazı yapan hiç kimse yok edilmeye razı olamaz.

Hem böyle bir soru Allah tarafından sorulmuş olsa dünyadaki imtihan bozulur. Yani hiç kimsenin Allah'ın ve ahiretin varlığından şüphesi kalmaz. Herkese zorla iman ve itaat ettirilmiş olur. Halbuki iman ve itaatin güzelliği, insanın aklını kullanarak o yolu seçmesindedir ve imtihan sırrı da bunu gerektirir.