Soru

Kadınların Âdet ve Lohusalık Dönemlerinde Camiye Girmeleri Caiz midir?

Âdet ve lohusalık hallerinde  camiye ziyaret maksadıyla girmek uygun mudur? Fetvası var mıdır?

Tarih: 23.01.2024 17:02:53
Okunma: 577

Cevap

“İslâm âlimlerinin büyük çoğunluğuna göre, kadınların âdet veya lohusalık hâllerinde camiye girmeleri caiz değildir[1]

Âdet ve lohusalık hâlleri, dinimizce hükmen kirlilik sayılmakta ve ibadetlere engel kabul edilmektedir. Camiler de ibadet mekânıdır. Hz. Peygamber (s.a.s.) “Ben âdetli kadının ve cünüp kimsenin mescide girmesini/mescitte bulunmasını helal görmüyorum.”[2] “Mescit, âdetli kadına ve cünübe helal değildir.”[3] buyurmuştur.

Bazı âlimler ise ihtiyaç hâlinde örneğin, camideki bir eşyayı almak için âdetli kadının camiye girmesini veya camiden geçen yolun daha yakın olması gibi bir sebeple caminin içinden geçmesini caiz görmüşlerdir[4] Hanefîler de ihtiyaç olması hâlinde cünüp kişinin, teyemmüm yapmak şartıyla mescitten geçebileceğini ve orada ihtiyaç oranında kalmasını caiz görmüşlerdir.[5] Hanbelîlerden bir görüşe göre cünüp, âdetli veya lohusa kimseler bu durumda iken namaz abdesti almaları şartıyla mescitte bulunabilirler[6] Zâhirilere göre ise âdetli kadın camiye girebilir ve orada durabilir.[7] İhtiyaç hâlinde bu görüşlerle de amel edilebilir.
Âdetli veya lohusa olan kişiler hakkındaki bu hükümler, duvar veya başka bir şeyle çevrilip mescid olarak inşa edilmiş ve içerisinde itikâfın yapılmasının sahih olduğu yerler için geçerlidir. Bu nedenle mescidlerin avlusu ve müştemilatında bulunup da duruma göre imama uyulabilen yerler mescidden farklı değerlendirilmiştir. Bu yerler Hanefî, Mâlikî ve Hanbelîlerden gelen sahih görüşe göre bu konuda mescidin hükümlerine tabi değildir.[8][9]


[1] Mevsılî, el-İhtiyâr, 1/13; Mevvâk, et-Tâc, 1/552; Şirbînî, Muğni’l-muhtac, 1/279.

[2] Ebû Dâvûd, Tahâret, 90 [232]; İbn Huzeyme, es-Sahîh, 2/284 (1327)

[3] İbn Mâce, Tahâret, 126 (645).

[4] İbn Kudâme, el-Muğnî, 1/107; Şirbînî, Muğni’l-muhtac, 1/279.

[5] Kâsânî, Bedâi‘, 1/38.

[6] Merdâvî, el-İnsaf, 1/347-348.

[7] İbn Hazm, el-Muhallâ, 1/400-402.

[8]  bkz. el-Mevsûâtü’l-fıkhiyye, 5/224.


Yorum Yap

Yorumlar