Öncelikle vesvesenin mahiyetini (özelliğini) bilmek gerekir. Nasıl ki bir savaşta önce düşmanı tanımak, yapacağımız doğru hamleleri beraberinde getirecektir. Vesvesenin mahiyetini bilmek, üzerimizdeki tesirini azaltır. Nitekim Bedîüzzamân Hazretleri bu konuda şöyle demektedir:
Zîrâ şu vesvese öyle bir şeydir ki, cehil onu da’vet eder, ilim onu tard eder. Tanımazsan gelir, tanısan gider."[1]
Yani vesvesenin mahiyetini bilmek, onun tesirine maruz kalmamak demektir. Onu tanıdıkça gider. Çünkü şeytanın vesvese konusunda insanlara yaklaşım tarzı genelde aynıdır. Biz bu tarzı bilirsek onun kötü tesirinden kurtulmuş oluruz.
Vesvesenin tesirini kıracak diğer bir yol ise ona ehemmiyet vermemektir. Çünkü vesvese balona benzer, ehemmiyet verdikçe şişer, büyür. Eğer ehemmiyet verilirse küçük bir vesvese dâhi bizim nazarımızda büyür ve bizi tesiri altına alır.
Ayrıca bana gelen vesvese bir delile dayanıyor mu yoksa bir şüphe ve kuruntudan mı ibaret diye düşünmek lazım. Nitekim olması muhtemel olan bir şey hakkında eğer bir delil yoksa o konuda şüpheye düşülmez.
Bu konuda detaylı izah için lütfen bakınız;
Bu hususlara dikkat etmek ile birlikte vesveseden kurtulma niyeti ile öncelikle âyette denildiği gibi,
Eğer şeytandan (gelen) bir vesvese seni dürtecek olursa, hemen Allah'a sığın! Çünkü O, Semî' (her şeyi işiten)dir, Alîm (her şeyi hakkıyla bilen)dir.[2]
Sevgili Peygamberimizin (sav) bir hadisinde şöyle buyurur:
İnsanoğluna şeytan da melek de yaklaşır. Şeytanın yaklaşması, kötülüğe götürmek ve hakkı yalanlatmaktır. Meleğin yaklaşması ise onu hayra götürmek ve ona hakkı doğrulatmaktır. Kim (vicdanında) bunu (hayra yönelmeyi) bulursa bunun Allah’tan olduğunu bilsin ve Allah’a hamdetsin. Kim de içinde diğerini (şeytanın vesvesesini) bulursa taşlanmış ve kovulmuş şeytandan Allah’a sığınsın! ”[3]
Yani vesvese anında “Eûzü besmeleyi” çekmek tesirli olacaktır.
Bununla birlikte Fâtiha, İhlâs, Felak ve Nâs sûrelerini ve Âyetü’l-Kürsî âyetini okumak yine tesirli olacaktır.
[1] Bediüzzaman Said Nursi, Sözler, Hayrât Neşriyat, Isparta 2015, s. 163.
[2] A'râf, 7 / 200.
[3] Tirmizî, Tefsîru’l-Kur’ân, 2.