Bediüzzaman Hazretleri "Yazı Mektubu"1 adlı risalesinde yazı yazmanın beş çeşit ibadet manası taşıdığını şöyle anlatmaktadır:
1- En mühim bir mücâhede olan, ehl-i dalâlete karşı ma‘nen mücâhede etmek
Risale-i Nur’un yazılması, imanı zayıflatmak isteyen inkâr gruplarına karşı bir manevî cihat hükmündedir. Bu çağda küfür ve şüphe fikirle, kalemle, basınla yayılıyor; bu sebeple onlara karşı en etkili silah da kalemle yapılan tebliğdir. Bu yapılan faaliyetlerinin her birinin manevi âlemde bir karşılığı vardır. Nasıl dünyada hak ve batılın bir savaşı var, bunun farklı bir yönü de manevi âlemde cereyan etmektedir. Yazı yazan kişi "kalemle şüpheleri dağıtmak", "hakikati yayarak dalaleti susturmak", "nefsini ıslah için yazmak", gibi manevi cihat cephelerinde faaliyet yapmış olur.
Her bir harf, manevî âlemde bir mızrak, bir nur topu hükmündedir. Böylece yazı yazan kimse, kâğıda döktüğü her kelimeyle iman hakikatlerini müdafaa eder; bu ise Bediüzzaman Hazretlerinin ifadesiyle “en mühim bir mücâhede”dir.
2- Üstâdına neşr-i hakîkat cihetinde yardım sûretiyle hizmet etmek
Risale-i Nur'u yazmak, sadece şahsî ibadet değil; Üstadın iman hizmetinde bir ortaklıktır. Her harf, her sayfa yazıldıkça Risale-i Nur'ların çoğalmasına, daha çok gönle ulaşmasına vesile olur. Bu hizmette yazan, adetâ bir Kur’ân hizmetkârı hükmüne geçer. Üstadına yardım eden talebe, onun sevabından hissedar olur.
Burada akla şöyle bir sual gelebilir: Bu zamanda zaten rahatça Risale-i Nur'ları basıp çoğaltılabiliyoruz. Şu zamanda yazarsak yine "Üstadına yardım etmek" sırrına mazhar olabilir miyiz?
Evet, Risale-i Nur’un yazı hizmetinin sırrı sadece çoğaltmakta değil, manevî bir bağ kurmakta gizlidir.
Bediüzzaman Hazretleri, talebelerinin Risale- Nur'u yazmasını sadece bir teksir faaliyeti olarak görmez. O, yazı hizmetini Üstad’ın iman mücadelesine fiilen ortak olmak olarak tanımlar. Matbaa basabilir, ama matbaa niyet etmez, şuur taşımaz. Oysa bir Nur Talebesi, yazarken şöyle niyet eder: “Ya Rabbi, bu yazıyı Üstadımın davasına yardım için yazıyorum.” İşte bu niyetle yazan kimse, sadece bir kopya çıkarmaz aynı zamanda Üstadın manevî hizmetine ortak olur, onun sevabından hissedar olur.
Ayrıca Bediüzzaman Hazretleri döneminde Nur Talebeleri, baskı yasağı varken Risale-i Nur'ları el yazısıyla çoğaltırdı. Bu, onların iman davasına sadakatinin bir nişanı idi. Bugün baskı serbest olsa da, yazı hizmeti o sadakatin, o ruhun devamıdır. Bir talebe, “Ben bu asırda da Üstadımın hizmetini canlı tutuyorum” demek için yazar. Bu hâl, sevap yönüyle geçmiş talebelerin yoluna iştirak etmektir.
İşte bu sebeplerden dolayı yazı hizmeti hâlâ “Üstadına yardım” sırrını ihtiva eder.
3- Müslümanlara îmân cihetinde hizmet etmek
Her yazılan Risale-i Nur satırı, bir kalpte iman nurunun parlamasına vesile olabilir. Bu yüzden yazı, sadece bir kâğıt işi değil; insanların ebedî hayatına yardım etme vazifesidir. Bir insanın imanını kurtarmaya vesile olmak, Resûlullah (sav) müjdesiyle şu kıymettedir:
Bir kişinin hidayetine vesile olmak, güneşin üzerine doğup battığı her şeyden daha hayırlıdır.2
Dolayısıyla yazı hizmeti, doğrudan iman kurtarma hizmetidir.
Burada akla şöyle bir sual gelebilir: Eskiden Risale-i Nur'ları basmak yasaktı, bu sebeple yazarak neşredip insanlara ulaşmasına vesile olunuyordu. Böylece okuyanların imanlarına hizmet etmiş olunuyordu. Fakat, ben şu an evimde yazı yazarak nasıl bir kişinin imanına vesile olabilirim? Müslümanların imanına nasıl hizmet etmiş oluyorum?
Evet, insan evinde yazarken, o kelimeler sadece kâğıtta kalmaz; manevî âlemde nur olarak yankılanır.
O yazı belki senin elinde kalır, ama Allah o yazının bereketini başka kalplere yönlendirir. Bir insanın yaptığı ibadet, bazen hiç farkında olmadan onlarca kişiye feyz kaynağı olabilir. İnsan “Ya Rabbi, bu yazı bir gönülde iman nûrunu uyandırsın” diye niyet ettiğinde o niyetin, yazdığın her harfi manevî bir tebliğ aracı hâline getirir. Belki dünyada kimse fark etmez -biz dahî-, ama âhirette o yazı, iman kurtaran bir meyve gibi önümüze konabilir.
4- Kalemle ilmi tahsîl etmek
Yazmak, okumaktan daha tesirli bir ilim öğrenme yoludur. İnsan kalemle yazarken hem el, hem göz, hem akıl birlikte çalışır; bu da manayı derinleştirir. Risale-i Nur'u yazan kişi, sadece kopya etmez kelimeleri kalbine nakşeder. Bu sebeple Bediüzzaman Hazretleri, yazı hizmetini “bir nevi ilim tahsili” olarak görür. Bu cihetle yazı, hem ibadet, hem de tahsil olur.
5- Bazen bir saati, bir sene ibâdet hükmüne geçen tefekkürî olan ibâdeti yapmak
Risale-i Nur’un her satırı Kur’anî tefekkürle doludur. Yazarken insan, manalara dalar, hakikatleri düşünür, kalbiyle hisseder. Bazen bu tefekkür, hadiste bildirildiği gibi bir sene nafile ibadetten bile daha hayırlı olur.
Bir saatlik tefekkür bazen bir sene ibadetten daha hayırlıdır.3
Çünkü o anda kalem vasıtasıyla akıl, imanî hakikatleri düşünmekte ve kalp bu tefekkür ile dolar, bu da ibadet hükmüne geçer. Bediüzzaman Hazretleri şöyle demektedir:
Hadîs-i şerîfte ‘Bazen bir saat tefekkür, bir sene ibâdet hükmüne geçer.’ Risâle-i Nûr’da o saat var. Çalış, o saati bul!4
Risale-i Nur'a Talebe Olmak
Bediüzzaman Hazretleri başka bir mektubunda da Risale-i Nur'u yazmanın mühim faydalarından şöyle bahseder:
Risâle-i Nûr’a intisâb eden zâtın en ehemmiyetli vazîfesi, onu yazmak veya yazdırmaktır ve intişârına yardım etmektir. Onu yazan veya yazdıran, Risâle-i Nûr talebesi ünvanını alır. Ve o ünvan altında, her yirmi dört saatte benim lisânımla belki yüz def‘a, bazen daha ziyâde hayırlı duâlarımda ve ma‘nevî kazançlarımda hissedar olmakla beraber, benim gibi duâ eden kıymetdar binler kardeşlerim ve Risâle-i Nûr talebelerinin duâlarına ve kazançlarına dahi hissedar olur.5
Bediüzzaman Hazretleri, Risale-i Nur’a bağlı olan kimsenin en önemli vazifesinin onu yazmak, yazdırmak ve neşrine hizmet etmek olduğunu bildirir. Bu sayede kişi "Risale-i Nur Talebesi” ünvanını kazanır ve bu ünvanla, Bediüzzaman Hazretlerinin her gün yaptığı manevî dualara ve kazançlara ortak olur. Ayrıca sadece Bediüzzaman Hazretlerinin değil, onun gibi binlerce Nur Talebesi’nin dualarından ve sevaplarından da hissedar olur. Böylece Risale-i Nuru yazmak, büyük bir manevî ortaklık ve bereket kapısıdır.
Dünyevî Faydaları
Bediüzzaman Hazretleri Risale-i Nur’ları Kur’an harfleri ile yazmanın manevi çok kazançlarının yanında bu dünyada da beş tane faydası olduğunu şöyle anlatır:
1- Rızıkta bereket.
2- Kalpte rahat ve sürur.
3- Geçimde kolaylık.
4- İşlerinde muvaffak olmak.
5- Talebelik faziletini kazanmak ve bu sayede bütün Risale-i Nur talebelerinin manevî kazançlarına ve dualarına hissedar olmaktır.6
Bediüzzaman Hazretleri, Risale-i Nur'u yazma hizmetinin, sadece uhrevi değil, aynı zamanda dünyevi faydalar getirdiğini, hem kendi hem de talebelerinin bine yakın tecrübesiyle kati olarak teyit etmektedir. Bu dünyevi faydalar, hizmetin manevi bir mükafatı ve bereketi olarak görülür. Temelde, imanın tahkiki olarak kazanılmasıyla gelen kalp rahatlığı ve sevinç, dünyevi sıkıntıların manevi ağırlığını hafifletir. Bu ruhî ve kalbî ferahlık, rızıkta bereket ve geçimde kolaylık olarak maddi hayata yansır ve kişinin işlerinde Allah'ın izniyle muvaffakiyet bulmasına vesile olur.
Dolayısıyla Risale-i Nur hizmeti, Kur'ân'a ve imana hizmet etmesi cihetiyle dünya ve ahiret saadetine vesile olan çok kazançlı bir yoldur.
Detaylı malumat içim lütfen bakınız;
https://risale.online/soru-cevap/risale-i-nur-hatti-2
https://risale.online/soru-cevap/yazi-7
Bediüzzaman Said Nursi, Lemalar, Hayrat Neşriyat, Isparta 2013, s. 175.
Buhârî, Cihâd, 102.
Suyutî, Camiu’s-Sağir, II/127; Aclûnî, I/310.
Bediüzzaman Said Nursi, Kastamonu Lahikası, Hayrat Neşriyat, Isparta 2013, s. 33.
Bediüzzaman Said Nursi, Kastamonu Lahikası, Hayrat Neşriyat, Isparta 2013, s. 25.
Bediüzzaman Said Nursi, Emirdağ Lahikası, Hayrat Neşriyat, Isparta 2013, s. 355.