İhlas Risalesinde geçen ehli hakikatin yaptığı rabıta-i mevt tarifi'ni genişçe açıklar mısınız?

Tasavvuf ehlinin yaptığı rabıta-yı mevt şöyledir. Bir tabuta girmek suretiyle veya düşünce itibariyle ben şimdi öldüm. Beni yıkayıp kefenliyorlar, şimdi beni omuzlra aldılar. Şimdi musalla taşına koydular. Şimdi cenaze namazımı kılıyorlar. Yine omuzlara aldılar. İşte kabre geldim. Beni mezara koyuyorlar. Şimdi üstüme toprak atıyorlar. Toprak atma işi bitti. Hoca efendi dua ve telkin yapıyor. Herkes beni bırakıp gitti. Şimdi sorgu melekleri geliyor gibi ölümü hazırdaki zamana yani şimdiki zamana getirip öylece düşünüyor. Bundan nefsi ibret ve ders alıyor.

Ehl-i hakikatin yaptığı rabıta-yı mevt ise, ölümü şimdiki zamana getirmek ve yokardaki tefekkürü yapmak suretiyle değildir. Çünki tabuttan çıkınca veya tefekkürü bırakınca yine dünyaya dalmak durumu olabilir. Bunun yerine ölüm hakikatini düşünüp ben kati bir şekilde öleceğim. Benim gibi asrımızdaki herkes de ölecek. Hem dünya da ölecek diye hakikati düşünmek. Ölüme fikren gitmek nazaran bakmak oluyor. Her an ölüm gelebilir ve hazır olduğunu bilerek ve inanarak yapılan bir tefekkür oluyor. Bu şekildeki düşünceyle ölüme hazırlık yapılmış oluyor.

Ayrıca bakınız!

/soru-cevap/rabita-i-mevt-olumu-dusunmek

/soru-cevap/rabita-i-mevt