Rabıta-i mevt, ölümü düşünmek demektir. Hadiste, "Lezzetleri tahrib edip acılaştıran ölümü çokça hatırlayınız" buyrulmuştur.

"Ölümü çokça düşünmek" gibi manevi büyük nimetlerin ucuz bir fiyatı yoktur. Onu elde etmek isteyen muhakkak bedelini de ödemelidir.

26. Lem'ayı okuduğumuzda Üstad Bediüzzaman'ın ölümü düşünme hakkında ne kadar zaman ve çaba ayırdığını bunun için mezarlıklara dahi yanlız olarak gittiğini görürürüz. Evliya menkıbelerini okuduğumuzda geceleri sabaha kadar mezarlıkta kalanlar olduğu gerçeği ile karşılaşırız.

Bizim yapabileceğimiz şey ise, her gün bunun için zaman ayırmak, hasta ziyaretlerine, cenaze ve defin merasimlerine, kabir ziyaretlerine gereken ihtimamı göstermektir ve bu konuda kitaplar okumak, sohbetlere katılmaktır. Özellikle cenaze merasimlerinde, bunu eş dostla sohbet vesilesi yapmaktan ziyade ölen kişinin yerine kendimizi koyarak ibret vesilesi yapmamızın çok büyük faydası olabilir.

Ayrıca Resulullah (sav) "Dünya sevgisi bütün hataların başıdır" buyurmuştur. Kalbinde dünya sevgisi esaslı bir şekilde yerleşmiş olan bir kimsenin ölümü derinlemesine düşünmek istemesi ve ölümü düşündüren anlarda hakkıyla nefsine hisse alması çok zordur. Bir yandan bu kalbi marazın tedavisine çalışılması da şarttır.