Peygamber Efendimiz (sav) hangi virdleri ve zikrileri yapardı tam olarak bilemiyoruz. Ancak, Sübhanallah, Elhamdülillah, Allah-u ekber, Lâ ilâhe illallâh gibi namazın özü olan takdis, tahmid, tekbir, tahlil ile meşgul olduğu anlaşılmaktadır.

Üstad Bediüzzaman Hazretleri bu noktada şöyle söylemiştir:

"Namazdan sonraki tesbihatlar, tarîkat-ı Muhammediye'dir (sav) ve velayet-i Ahmediye'nin (sav) bir evradıdır. O noktadan ehemmiyeti büyüktür. Sonra, bu kelimenin hakikatı böyle inkişaf etti: Nasılki risalete inkılab eden velayet-i Ahmediye bütün velayetlerin fevkindedir; öyle de, o velayetin tarîkatı ve o velayet-i kübranın evrad-ı mahsusası olan namazın akabindeki tesbihat, o derece sair tarîkatların ve evradların fevkindedir." [1]