Bediüzzaman Hazretleri, 19. Mektup’un 16. İşaretinde bu meselenin iki misalini vermiştir. Bu iki misal şöyledir:
Birincisi
Zeyab İbnü’l-Hâris’e hâtif-i cinnî böyle bağırmış:
يَا ذَيَابُ يَا ذَيَابُ اِسْمَعِ الْعَجَبَ الْعُجَابَ بُعِثَ مُحَمَّدٌ بِالْكِتَابِ يَدْعُو بِمَكَّةَ فَلَا يُجَابُ
"Ey Zeyab, ey Zeyab! Acaibin en acibine kulak ver. Muhammed kitapla gönderildi; Mekke ahalisini çağırıyor, ama onu dinlemiyorlar."[1]
Bu ses hem Zeyab’ın hem de başkalarının İslam’a girmesine sebep olmuş.
İkincisi
Yine bir hâtif-i cinnî, Samia İbn-i Karret-il-Gatafaniye böyle bağırmış ve (duyanların) bazılarını imana getirmiştir. Cinnî şöyle demiş:
جَٓاءَ الْحَقُّ فَسَطَعَ وَدُمِّرَ بَاطِلٌ فَانْقَمَعَ
“Hak geldi, nur saçtı. Batıl ise, mahvoldu, kökü kazındı.”[2]
Bu hatiflerin beşaretleri (müjdeleri) ve haber vermeleri pek meşhurdur ve çoktur.[3]
Ayrıca lütfen bakınız;
https://risale.online/soru-cevap/2-resha
[1]Halebî, es-Sîretü'l-Halebiye, 1:335-337; Süyûtî, el-Hasaisü'l-Kübra, 1:358; Nebhanî, Hüccetüllah ale'l-Âlemîn, 181
[2] Ali el-Kari, Şerhu'ş-Şifa, 1:748; Süyûtî, el-Hasaisü'l-Kübra, 1:252.
[3] Bediüzzaman Said Nurs, Zülfikar, Hayrat Neşriyat, 2015, s. 300.