Bediüzzaman Hazretlerinin bizzat kendi el yazısı ile yazmış olduğu Osmanlıca vasiyetnamenin orijinal hali şudur:

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ
وَاِنْ مِنْ شَیْءٍ اِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهٖ
اَلسَّلَامُ عَلَیْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُٓ اَبَدًا

Vasiyetnamemdir.

Azîz, Sıddîk Kardeşlerim ve Vârislerim,

Ecel gizli olmasından, vasiyetnâme yazmak sünnettir. Benim metrûkâtım ve Risâle-i Nûr’dan olan benim husûsî kitablarım ve güzel cildlenmiş mecmûalarım vesâire şeylerim bütününü, gül ve nûr fabrikalarının heyetine, başta Husrev ve Tahirî olarak o heyetten on iki kahraman kardeşlerime vasiyet ediyorum. Onlara bırakıyorum ki, emr-i hak olan ecelim geldiği zaman, benim arkamda o metrûkatım, benim bedelime o sâdık ve mübârek ellerde hizmet-i nûriye ve îmâniyede çalışsın ve isti‘mâl edilsin.

Kardeşlerim! Siz bu vasiyetten telâş etmeyiniz. Ben teessürattan ve dokuz defa zehirlenmekten, pek çok zayıf olmakla beraber, gizli münafıkların desîselerle müteaddid sûikastları için bu vasiyeti yazdım. Merak etmeyiniz, inâyet-i Rabbâniye ve hıfz-ı İlâhî devam ediyor.

اَلْبَاقٖی هُوَ الْبَاقٖی

Kardeşiniz Said Nursi¹ 

Vasiyetnâmede geçen Gül ve Nur Fabrikaları heyetinden on iki kişi ise Ispartalı olup Hüsrev Efendi ve Hâfız Ali Efendi etrafında toplanmış saff-ı evvel büyük kahramanlardan oluşuyordu. Hâfız Ali Efendi Denizli Hapsi’nde vefat ettiğinden bu vasiyetin yazıldığı zaman hayatta değildi. Bu heyetten on iki talebenin isimleri ise, Hüsrev, Rüşdü, Re’fet, Nuri Benli, Hoca Sabri, Tâhirî, Hâfız Mustafa, Büyük Mustafa, Büyük Ruhlu Küçük Ali, Kâtib Osman, Marangoz Ahmed, Mustafa Gül gibi Gül ve Nur Fabrikası mensubları olan Isparta’nın saff-ı evvel Nur Talebeleri’ydi. Hazret-i Üstad zahirde bu vasiyetnâme ile yalnız kitablarını miras bırakıyor gibi görünse de, “sair şeylerimin bütününü” ifadesiyle, aslında, memleket çapındaki bütün Nur Talebeleri’ne, “eğer bu hastalıktan vefat edecek olursam Hüsrev’in başını çektiği Gül ve Nur Fabrikası heyetlerinin, yâni Isparta Kahramanları’nın etrafında toplanın” mesajını vermiş oluyordu. Yani Hazret-i Üstad’ın muradı yalnızca birkaç kitabını miras bırakmak değil, arkasında kalacak talebelerini dağınıklıktan muhafaza edecek bir merkezi, onlara bu şekilde göstermiş oluyordu.² 

1. Emirdağ Lahikası, c.1, s.99

2. Hayrat Vakfı İlmi Araştırma Heyeti, Bediüzzaman Said Nursi ve Hayru'l-Halefi Ahmed Hüsrev Altınbaşak, Hayrat Neşriyat, 2013,c.2, s.856