Üstad Bediüzzaman Hazretlernei göre bir şey olgunlaşma, kemal bulma dediğimiz kanun-u tekamüle dahil ise onda bir büyüme ve gelişme süreci bulunmaktadır. Dolayısıyla bir ömr-ü fıtrisi ve ecel vakti vardır. Kâinat dahi bir kanun-u tekamüle göre hareket etmekte ise onun da ölümü mümkündür. Dolayısıyla kâinat yani evren dahi içindeki her şeyle ölümü tadacaktır.

Üstad Hazretleri;

“Evet, nasıl ki insan küçük bir âlemdir. Yıkılmaktan kurtulamaz. Âlem dahi büyük bir insandır. O dahi ölümün pençesinden kurtulamaz. O da ölecek. Sonra dirilecek. Veya yatıp, sonra subh-u haşirle gözünü açacaktır. Hem nasıl ki, kâinâtın bir nüsha-i musaggarası olan bir şecere-i zîhayat, tahrîb ve inhilâlden başını kurtaramaz. Öyle de, şecere-i hilkatten teşa‘ub etmiş olan silsile-i kâinât, ta‘mîr ve tecdîd için, tahrîbden, dağılmaktan kendini kurtaramaz.”[1]

Demektedir. Yani nasıl ki şu görünen âlemin bir küçük nüshası olan insan ölümden kurtulamaz ve hayat sahibi olan en küçük bir varlık tahrip olup dağılmaktan kurtulamaz. Aynen öyle de koca âlem yani kâinat dahi dağılıp tahrip olmaktan kurtulamayacağını ifade etmektedir.

Yüce Rabbimiz ayet-i Kerime'de " Her nefis ölümü tadıcıdır"[2] diyor. Ruhlar da ölecektir demiyor. Zaten dinimizce insanın bedeni ölür, ruh ölmez ve ruhlar âlemine giderek, kıyameti bekler. Yani ölüm ruhun bedenden çıkması demektir. Beden ölürken ruh da bunu hissederek tatmış olur.

Detaylı bilgi için lütfen bakınız:

https://risale.online/soru-cevap/ruh-da-olumu-tadacak-mi

[1] Bedîüzzaman Saîd Nursî, Sözler, Hayrat Neşriyat, Isparta,2015 s. 209

[2] Ankebût, 29/ 57