İnsanlık açısından dünya hayatının en önemli merkezi ve dünya saadetinin bir cenneti aile hayatıdır. Herkesin evi kendisi için küçük bir dünyadır. O yuvadaki mutluluğun devamı ancak samimi bir hürmetle ve hakiki, vefalı bir merhametle sağlanabilir. Vefalı ve hakiki hürmet ve merhamet ancak birlikte ebedi yaşamak fikriyle aile bireyleri arasında kalıcı olarak temin edilebilir. Bu da öldükten sonra dirilme yani haşir inancının toplumun en küçük birimi olan ailede ne kadar lüzumlu olduğunu gösterir. Buna en güzel bir örnek, Cennet’te ebedi beraber olmak fikriyle evli eşlerin yaşlanmalarına rağmen, birbirlerine olan sevgi ve saygılarının artmasıdır. Çünkü hayat arkadaşını sadece fani dünyada geçici bir yoldaş olarak görmez. Demek ahiret inancı, aile bireylerini birbirine çok daha samimi olarak bağlar ve gerçek aile mutluluğunu temin eder. (Bkz. Şualar, 9.şua)