Şefkat tokatlarından 2. tokadı açıklar mısınız?

"İkincisi: Öz kardeşim ve en birinci ve yüksek ve fedâkâr bir talebem olan Abdülmecîd’dir. Abdülmecîd’in Van’da güzel bir evi vardı. İdaresi yerinde idi, hem muallim idi. Hizmet-i Kur’âniyenin daha revâclı bir yeri olan hududa gitmekliğim için -arzumun hilâfına olarak- teşebbüs edenlere, ictihâdınca, güya menfaatim için iştirâk etmedi, re’y vermedi. Güya ben hududa gitse idim, hem hizmet-i Kur’âniye siyâsetsiz, sâfî olmayacaktı, hem de onu Van’dan çıkaracaklar, diye iştirâk etmedi. Maksadının aksiyle şefkatli bir tokat yedi. Hem Van’dan, hem güzel evinden, hem memleketinden ayrıldı; Ergani’ye gitmeye mecbûr kaldı." (10. Lema)

Üstadımız, sürgünlerin başladığı ve kendisinin de sürgün edileceği zamanlarda Van müftüsü ve eşrafından gelen İran tarafına geçme teklifini istişare etmişti. Kendisinin isteği ile olan bir teklif değildi. Hududa giderse hem su-i kastlardan muhafaza için hem de daha rahat hizmet için iyi olur diye ısrar ediyorlardı. İşte üstadımızın hududa gidip orada hizmet etmesini isteyenlere Abdulmecid abi taraftar olmamış. Kendisi Van'dan çıkar diye endişe etmiş. Ama Hizmet daha önemli olduğu için Van'dan çıkarak tokat yemiştir.