Sevdiğim bir arkadaşım yaptığı güzel hayırlı amelleri sürekli farklı ortamlarda ifade ediyor. Şu kitabı okudum, namaz kılacağım, çocuklara Kur'an öğretiyorum gibi. Su-i zan etmek istemem ama acaba gösteriş için mi söylüyor bunları? Onu bu hususta uyarmam gerekiyor mu? Alıngan bir yapısı var. Böyle durumlarda nasıl bir düşünce yapısına sahip olmak gerekiyor? Ne yapılmalı, nasıl hareket edilmeli?
Nefsini ıslah eden başkasını ıslah edebilir mi? Hem başkasını ıslah edebilecek seviyeye geldiğimizi nasıl anlayabiliriz? Hem nefsini ıslah etmeden başkasını ıslah etmeye çalışanların ne gibi menfi neticeleri olur? Tebliğ usulleri hakkında bilgi verir misiniz?
Neden Kur'an'dan önceki kitaplar değiştirildi. Allah'ın sözü değiştirilebilir mi?
Peygamber Efendimiz (sav) hatalı insanlara tebliğ yaparken nasıl bir usul takip ederdi? Bizler nasıl yapmalıyız? Çevremizdekilerin yanlışlarını düzeltirken dikkat etmemiz gereken hususlar nelerdir?
Risale-i Nur'da geçen; “Zira senin gibi niyeti halis olmayan bir adam nasihati bazen damara dokundurur aksul amal yapar” ifadesinden şunu çıkarabilir miyiz? Karşıdaki kişide nasihat tesir etmiyorsa, o zaman biz halis değiliz. Bu her zaman böyledir denir mi? Bir de nasihat ederken nasıl bir tavırda olmak gerekiyor? Metodumuz, hissiyatımız vs?