"Acaba hiç mümkün müdür ki, sultânü’l-evliyâ makamını ihrâz etmiş ve hamiyet-i İslâmiye ile zamanındaki padişahları titretmiş ve kuvve-i kudsiyesiyle mâzî ve müstakbeli hazır gibi izn-i İlâhî ile görmüş ve memâtında dahi hayatındaki gibi dâimî tasarrufu bulunduğu tasdîk edilmiş olan bir kahramân-ı velâyet, bu asrımıza ve bu asır içindeki kemâl-i acz ve zaaf ile Kur’ân’ın hizmetinde çalışan ve insafsız düşmanların hücumuna ma‘rûz ve teselli ve te’mîne muhtaç bîçâre Kur’ân’ın hâdimlerine ve talebelerine lâkayd kalabilir mi? Hiç mümkün müdür ki, bizimle münâsebetdâr olmasın? Sekiz, dokuz, belki on beş kuvvetli delilden kat‘-ı nazar, ednâ bir işaret kelâmında bulunsa, bize baktığına delâlet eder. Hafî bir işaret etse, kâfîdir. Çünki makam iktizâ ediyor. Mutâbık-ı muktezâ-yı hâldir ve münâsebet kavîdir." Soru

Sekizinci Lema’da geçen şu cümleleri izah eder misiniz?