1. "Ehli imanın kuvvetli efkârı içinde.."
İlgili kısım Risale-i Nur'da şöyle geçmektedir:
Yunan’a galebesinden neş’e alan ehl-i îmânın kuvvetli efkârı içinde, gāyet müdhiş bir zındıka fikri, içine girmek ve bozmak ve zehirlendirmek için dessâsâne çalıştığını gördüm. “Eyvâh!” dedim, “Bu ejderha îmânın erkânına ilişecek!1
“Ehl-i imanın kuvvetli efkârı” ifadesi, o dönemde Müslümanların Yunan işgalinin sona ermesiyle moralinin yükseldiği, dini hissiyatının güçlendiği, Müslümanların kendine güven ve toparlanma havası oluştuğu manasına gelir. Fakat tam böyle bir zamanda zındıka cereyanının (dinsizliği yaymaya çalışan gizli bir fikir hareketi) bu güçlü dindar atmosferin içine sızarak iman esaslarını zehirlemeye çalıştığını söylüyor. Mesela, Müslümanlar zafer sevinciyle dine daha çok yönelmişken, bazı gizli akımların “İman eskimiş şeydir, ilerleme için terk edilmelidir” gibi fikirleri eğitim, basın veya siyaset yoluyla yaymaya başlamıştır. Yine bu sıralarda, Abdullah Cevdet ve Ziya Gökalp gibi bazı kimselerin gizliden gizliye “Dinde reform, Avrupalılaşma ve Laiklik” gibi fikirler ortaya attıklarını Bediüzzaman Hazretleri bizzat görmüştür.
2. Tabiat Risalesinin neden ilk Arapça olarak neşredilmiştir? Tabiat Risalesinin önce Arapça neşredilmesi, dönemde yaygınlaşan materyalizm ve tabiatperestliğin yalnızca Anadolu’da değil tüm İslam âleminde etkili olması ve bu fikrî saldırıya karşı doğrudan İslâm dünyasının ortak ilim diliyle cevap verme ihtiyacından kaynaklanır. Arapça, özellikle Mısır, Şam ve diğer merkezlerdeki âlimlerin rahatlıkla anlayacağı bir dildi. Ayrıca Arapça ilim diliydi ve o dönemin baskıları içinde Arapça metinlerin neşri daha mümkün ve tesirliydi. Bu sebeplerden dolayı önce Arapça neşredilmiştir.
3. Gayet mütecâvizâne ve gayet çirkin bir tarz ile...: İlgili kısım Risale-i Nur'da şöyle geçmektedir:
Bu risâlenin sebeb-i te’lîfi; gāyet mütecâvizâne ve gāyet çirkin bir tarz ile hakāik-i îmâniyeyi tezyîf edip, bozulmuş aklı yetişmediği şeye “hurâfe” deyip, dinsizliği tabiata bağlayarak, Kur’ân’a hücum edilmesidir. O hücum ise, şiddetli bir hiddeti kalbe verdi ki, şiddetli ve galîz tokatları, o mülhidlere ve haktan yüz çeviren bâtıl mezheblilere yedirdi. Yoksa Risâle-i Nûr’un mesleği, nezîhâne ve nâzikâne ve kavl-i leyyindir.2
“Gayet mütecavizâne ve gayet çirkin bir tarz ile” demek, iman hakikatlerine sadece itiraz değil aynı zamanda hakarete varan, küçültücü, saldırgan ve sınır tanımayan bir üslupla karşı çıkmak demektir. Yani normal bir fikri tartışma değil, dini değerleri aşağılayıcı, Kur’ân’a karşı kasıtlı ve kaba bir saldırıdan bahsediliyor. Bu saldırı, hakikatleri hafife alma, inkârı bilim veya tabiat perdesi altında meşrulaştırma tarzında kendini gösteriyor. Mesela, “Melek, ahiret, kader diye bir şey yok; bunlar eskimiş masallar” gibi alaycı bir tavırla konuşmak. Kur’ân’ın hakikatlerini “hurafe” diye küçümseyip, iman edenlere akılsız muamelesi yapmak.
Bu durumdan fevkalâde rahatsızlık duyan Üstad Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri, dinin temellerine ilişmeye hazırlanan bu ejderhanın başını ezmek için, Tabiat Risalesi’nin ilk aslını, “Zeylü’z-Zeyl” adıyla Arabca olarak te’lif eder ve Trabzon Milletvekili Ali Şükrü Bey’in Ankara’daki Yeni Gün Matbaasında tab ettirip dağıttırır.
Bediüzzaman Said Nursi, Lemalar, Hayrat Neşriyat, Isparta 2015, s. 186.
Bediüzzaman Said Nursi, Lemalar, Hayrat Neşriyat, Isparta 2015, s. 185.
