Niçin ibadet yaparız?

Bu konuda risale-i nur külliyatında insanların bütün duygularını gerçek anlamda tatmin edip doyuracak bilgiler mevcuttur.

Her bir cümle açıklanmaya muhtaç iken kısaca ibadet yapmamızın gerekliliğini maddeler halinde şöyle sıralayabiliriz:

• Allah emrettiği için,
• Allah ibadete layık olduğu için,
• Takva mertebesine ermek için,
• Yeryüzünü bize döşek yapan ve göğü üstümüze bina eden ve gökten hayat suyunu indiren ve yerden rızık olmak üzere gıdalar ve türlü meyveler çıkaran rabbimize ibadet yoluyla hizmet etmek için,
• İnanç esaslarını kalbimizde ve duygularımızda yerleştirip kök salmasına hizmet eden ibadet olduğu için,
• Dünya ve ahret saadetine sebeb olduğu gibi dünya ve ahret işlerini düzene sokmaya ve insanlığın olgunlaşmasına vasıta olduğu ve Allah ile kul arasında çok şerefli bir bağ ve ilgi olduğu için
• İnsanın en önemli belki varlığının sonucu ve yaratılışının gayesi ve hayatının meyvesi ibadet olduğu için,
• İnsan aciz, fakir ve zayıf olmakla beraber onu inciten sayısız düşmanlarının olması, kendi sermayesi ile asla gideremeyeceği ihtiyaçlarının bulunmasını ibadet vasıtasıyla sonsuz bir kudrete bağlanarak sıkıntıların üstesinden gelmek ve sonsuz rahmet hazineler sahibi olan Allah’tan meded alarak ihtiyaçları temin etmek için,
• ibadet, yaratılışın ücreti ve neticesi olduğu için,
• Hem kendisini sevdirmeyi ve tanıttırmayı fiilleriyle gösteren Allah’a ibadetle sevdiğimizi göstermek için,
• İnsanın yüksek ruhunu açan ve genişleten, ibadettir; yeteneklerini geliştiren, ibadettir; meyillerini kötülüklerden arındırarak temizleyen, ibadettir; emellerini gerçekleştiren, ibadettir; fikirlerini genişleten ve düzene sokan, ibadettir; şeheviye ve gadabiye kuvvetlerini hadd altına alan, ibadettir; zahirî ve bâtınî uzuvlarını takviye eden, duygularını yücelten, ibadettir. İnsandan  tabiat paslarını gideren, ibadettir; insanı mukadder olan kemalâtına yetiştiren, ibadettir; abd ile Mabud arasında en yüksek ve en latif olan nisbet, ancak ibadettir. Evet kemalât-ı beşeriyenin en yükseği, şu nisbet ve münasebettir.
• İnsanların terbiyesi Rabbimizin elinde olduğundan, bizler daima Rabbimize muhtacız. Ve terbiyemize lâzım olan bütün ihtiyaçları veren Rabbimizdir. Rabbimizin o nimetlerine şükür lâzımdır. Şükür ise ancak ibadettir.
• İbadete muhtaç olup manevi yaralarımızın ilacı ibadet olduğu için,
• İbadetsizlikle varlığın ibadetlerini reddetmemek ve onların ibadetle kazandıkları manevi makam, şeref, kıymeti ibadetsizlikle düşürmemek ve nefsimizin hukukuna ibadetsizlikle tecavüz etmemek için,
• Bu hayatın gâyesinin "rahatça yaşamak ve gafletli lezzetlenmek ve heveskârane nimetlenmek"  olmadığını bildiğimiz için,
• İbadet çok büyük manevi bir ticaret ve saadet kaynağı olduğu gibi ibadetsizlik ise çok büyük bir zarar ve helak olmayı sonuç verdiği için
• İbadetin her ne kadar görünüşte az bir zahmeti olsa da manasında çok büyük bir hafiflik ve rahatlık vardır. Çünkü ibadet eden bir insan ibadetin bakış açısıyla şu gerçekleri görür:“ Rızık verenin ve her şeyi yaratanın Allah olduğunu, zarar ve menfaatlerin O’nun elinde bulunduğunu, lüzumsuz hiçbir iş yapmadığını, ihsanının ve merhametinin çok olduğunu bilmekle onun sonsuz rahmet hazinelerini bulmuş olacaktır. Hem böyle bir ilahın rahmet hazinelerini dua ile çalar. Her şeyi, onun emrinde olan memurlar şeklinde görür. Ona sığınır. Tevekkül ile ona dayanır. her sıkıntıya göğüs gerer. Gönlünde tam bir emniyet hisseder.” Dünya saadetinin temeli olan cesaret, ümit, aidiyet, mücadele edebilme, sığınılacak güvenli bir yer gibi bir çok hakikatleri ibadet vasıtasıyla bulduğumuz için,
• Mübah olan dünyevi işlerimizin ibadet olması için,
• İbadet eden bütün varlığın bir usta başısı olduğumuz için,
• Ahret yurdunda ebedi bir saadeti kazanmak için ibadet yaparız.