Sözlükte “helâl olmayan, yasaklanan şey” mânasındaki mahrem kelimesi, fıkıh terimi olarak kendileriyle evlenilmesi dinen yasaklanmış bulunan belli derecelerdeki akrabayı ifade eder. Farsça bir terkip olan nâmahrem ise “aralarında evlenme yasağı bulunmayan kişiler” demektir.1
Kadın için mahrem olanlar şu şekildedir;
Kan bağıyla (nesep) mahrem olanlar:
Baba, Dede, Oğul, Torun, Kardeş, Amca, Dayı, Kardeşin oğlu, Kız kardeşin oğlu
Süt emme yoluyla (radâ) mahrem olanlar:
Süt akrabalığı, nesep akrabalığı gibidir. Yani:
Süt baba, Süt anne, Süt kardeş, Süt amca, Süt dayı, Süt oğul, Süt yeğen vb. kişiler de mahrem sayılır.
Evlilik (sıhrî) yoluyla mahrem olanlar:
Kayınpeder, Kayın büyükbaba, Üvey baba, Üvey oğul, Eşinin oğlu, Damad
Not: Eşin erkek kardeşi (kayın birader) namahremdir. Eşin amcası, dayısı da namahremdir.
Erkek için mahrem olanlar şu şekildedir;
Kan bağıyla (nesep) mahremler:
Anne, Anneanne, Babaanne, Kız evlat, Torun, Kız kardeş, Hala, Teyze, Kardeşinin kızı, Erkek kardeşinin kızı
Süt akrabalığıyla mahremler:
Süt anne, Süt kardeş, Süt hala, süt teyze vb.
Evlilik (sıhrî) yoluyla mahremler:
Kaynana, Kayın büyükanne, Üvey anne, Üvey kız, Gelin
Not: Eşinin kız kardeşi, halası, teyzesi, amcasının kızı, dayısının kızı namahremdir.