Enes ibni Mâlik radıyallahu anhdan rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Ezan ile kàmet arasında yapılan duâ geri çevrilmez.”1
İmâm Tirmizî’nin el-Câmi‘inde şu ilâve bilgi vardır:Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem
“Ezan ile kàmet arasında yapılan duâ geri çevrilmez” buyurunca ashâb-ı kirâm: “Yâ Resûlallah! Ezan ile kàmet arasında nasıl duâ edelim?” diye sordular. Allah’ın Resûlü de şöyle buyurdu: “Allah’tan dünya ve âhirette âfiyet isteyin.”2
Abdullah ibni Amr ibni’l-Âs radıyallahu anhümâdan rivâyet edildiğine göre, bir adam: “Yâ Resûlallah! Müezzinler bizden çok sevap kazanıyorlar (Bu durumda biz ne yapmalıyız?)” diye sordu. Bunun üzerine Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem ona şu cevabı verdi:
“Müezzinlerin söylediklerini sen de aynen tekrarla! Ezan bitince de Allah’tan dilekte bulun, istediğin sana verilecektir.”3
Sehl ibni Sa‘d radıyallahu anhdan rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“İki duâ geri çevrilmez veya pek nâdir geri çevrilir: Biri ezan okunurken yapılan duâ, diğeri de savaşta iki ordu birbirine saldıracağı sırada yapılan duâ.”
Abdullah ibni Amr ibni’l-Âs radıyallahu anhümâdan rivâyet edildiğine göre, o Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin şöyle buyurduğunu işitti:
“Ezanı işittiğiniz zaman, müezzinin söylediklerini siz de söyleyin. Sonra bana salavât getirin. Çünkü bir kimse bana bir defa salavât getirirse, buna karşılık Allah ona on defa salât eder. Daha sonra benim için Allah’tan Vesîle’yi isteyin. Çünkü Vesîle, cennette Allah’ın kullarından bir tek kuluna lâyık olan bir makamdır. O kulun ben olacağımı umuyorum. Benim için Vesîle’yi isteyen kimseye muhakkak şefâat ederim.4
Câbir ibni Abdillah radıyallahu anhümâdan rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Bir kimse ezan okunduğunu duyar ve (ezanın sonunda) şöyle derse, kıyâmet gününde ona mutlaka şefâat ederim: "Allàhümme Rabbe hâzihid da‘vetit tâmme, vessalâtil kàime, âti Muhammedenil vesîlete velfazîle, veb‘ashü makàmen mahmûdenillezî veadteh" yani “Ey şu eksiksiz dâvetin ve kılınacak namazın Rabbi olan Allahım! Muhammed’e Vesîle’yi ve Fazîlet’i ver. Onu, kendisine vaadettiğin Makâm-ı mahmûd’a ulaştır.”5
Ebû Hüreyre radıyallahu anhdan rivâyet edildiğine göre, kendisi müezzinin kàmet getirdiğini duyunca şöyle duâ ederdi:
"Allàhümme rabbe hâzihid da‘vetit tâmme, ve hâzihis salâtil kàime, salli alâ Muhammedin, ve âtihî sü’lehû yevmel kıyâmeh" yani “Ey şu eksiksiz dâvetin ve şu kılınacak namazın rabbi olan Allahım! Muhammed’e rahmet eyle ve kıyâmet gününde ona istediklerini ver!6
Ebû Dâvûd, Salât 35, nr. 521; Tirmizî, Salât 158, nr. 212; Nesâî, es- Sünenü’l-kübrâ (Şelebî), IX, 32, nr. 9812-9816; İbnü’s-Sünnî, Amelü’l-yevm ve’l-leyle (Berenî), s. 93, nr. 102.
Tirmizî, Daavât 129, nr. 3594.
Ebû Dâvûd, Salât 36, nr. 524.
Müslim, Salât 11, nr. 384.
Buhârî, Ezan 8, nr. 614.
İbnü’s-Sünnî, Amelü’l-yevm ve’l-leyle (Berenî), s. 95, nr. 105.