Vücuda iğneler batırılıp, açılan deliklere boyalı maddeler konularak yapılan dövme, eski çağlardan beri yapılan bir cahiliye âdeti olup, sağlık açısından zararlı olduğu gibi, dinen de yasaklanmıştır.1 Nitekim Rabbimiz insanın yaratılışı üzerine fıtratı değiştirmenin şeytanın telkini olduğunu şöylece aktarmaktadır:
Allah ona (o şeytana) lâ'net etti. Bunun üzerine (o) şöyle dedi: “And olsun ki senin kullarından mutlaka belli bir pay edineceğim. Ve onları mutlaka dalâlete düşüreceğim, hem onları şübhesiz boş temennîleresevk edeceğim, hem onlara kesinlikle emredeceğim de gerçekten hayvanların kulaklarını yaracaklar ve (yine) onlara mutlaka emredeceğim de Allah'ın yarattığını şübhesiz değiştirecekler” (dedi). Artık kim Allah'ı bırakıp da şeytanı dost edinirse, o takdirde muhakkak ki apaçık bir zararla hüsrâna uğramış olur.[2]
İbni Mesud’dan (ra) nakledildiğine göre bir defa kendisi şöyle demişti:
Dövme yapan, yaptıran, yüzünün tüylerini yolan, güzel görünsün diye dişlerini seyrekleştiren, Allah'ın yarattığını bozan kadınlara Allah lânet etsin" Bir kadının İbni Mesud'u aşırı gitmekle suçlaması üzerine bu defa; "Peygamberin lânet ettiği kimseye niçin lânet etmeyecekmişim? Peygamberi izlemek Allah'ın kitabında emredilmiştir. Allah Teâlâ; "Peygamber size ne verirse onu alın, sizi nehyettiğinden de uzak durun!" buyurdu, demiştir.2
Başka bir hadise ise şöyledir:
Ebû Hüreyre diyor ki; “Hz. Ömer’in huzuruna dövme yapan bir kadın getirildi. Ömer ayağa kalkarak “Allah için söyleyin, Hz. Peygamber’den dövme konusunda bir şey işiten var mıdır?” dedi. Ben kalktım ve “Ey Müminlerin emiri! Ben işittim.” deyince “Ne işittin?” diye sordu. “Hz. Peygamber’in “Dövme yapmayın ve yaptırmayın.” dediğini işittiğimi söyledim.”3
Yalnız dövme yaptırdıktan sonra bunun hata olduğunu anlayıp pişman olanın derisini yüzdürmesi gibi bir mecburiyeti olmadığı da bildirilmiştir. Yapacağı tek şey samimi tövbe etmek ve bundan ömür boyu süren bir pişmanlık içinde olmaktır.
Heyet, Fetvalar, Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, Ankara 2018, s. 527
Buhârî, Tefsîru sûre (59), 4; Libâs 82, 84, 85, 87; Müslim, Libâs 120. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Tereccül 5; Tirmizî, Edeb 33; Nesâî, Zînet 24, 26, 71; İbni Mâce, Nikah 52
Buhârî, "Kitâbu’l-libâs", 87 (Hadis No: 5946).
