Allah'ı gören gördükten sonra zatının mahiyetini aklıyla idrak edebilir mi hatırlayabilir mi? Cennette gören her gördükten sonra tekrar mı unutacak. Ve kafirler Allah'ın zatını celal sıfatıyla görecektir değil mi?

İnsan cennette her ne kadar daha mükemmel bir yaratılışa sahip olsa da mahlûktur, (yaratılmış olan), Allah ise haliktır (yaratan). Yaratılanın yaratanın zatının mahiyetini hakkıyla anlayabilmesi mümkün değildir. Ufacık bir bardağın içine sonsuz okyanusları sığdırmak mümkün olmadığı gibi, Allah’ın sonsuz olan zat ve sıfatlarını da bu ufacık sınırlı kabiliyet ve yaratılışımızla hakkıyla idrak edebilmemiz mümkün değildir. Onun için “sübhaneke ma arefnake hakka marifetike ya maruf” ( ey bütün noksanlıklardan münezzeh olan sana layık bir anlayışla seni tanıyamadık.” Diye dua ederiz. “Gözler onu görmez hâlbuki O gözleri görür”[1] Ayeti Allah’ı dünyada görmek mümkün olmayacağı şeklinde tefsir edilmekle beraber, gözlerin Allah’ı zatını hakkıyla kavramayacağı şeklinde de izah edilmiştir.

Cennet ehli olanlar Allah’ı (cc) Allah’ı görecekler. Ayet-i kerimede “Nice yüzler vardır ki, o gün (âhirette) parlaktırlar! Rablerine nazar edicidirler! (Allah'ın cemâlini görmeye mazhar olurlar!).”[2] Sevgili Peygamberimiz de (sav) bir hadis-i şeriflerinde “müminler, bulutsuz bir günün öğle vaktinde güneşi ve bulutsuz bir gecede dolunayı gördükleri gibi Allah’ı ahirette görecektir.”[3] Buyurmuştur. Fakat bu görmenin mahiyeti Allah’ın takdir ettiği şekilde olacaktır. İmam-ı Rabbani Mektubatında “Allahü teâlâyı müminler Cennette görecektir. Fakat, nasıl olduğu bilinmeyen bir görmekle göreceklerdir. Nasıl olduğu bilinmeyeni, anlaşılmayanı görmek de, nasıl olduğu anlaşılmayan bir görmek olur.”[4] 

Kâfirler ise Allah’ı görmekten mahrum olacaklardır. Ayet-i kerimelerde “Kim beni anmaktan yüz çevirirse biz onu kıyamet günü kör olarak hasrederiz.”[5] “Hayır, şüphesiz onlar, kıyamet günü Rablerini görmekten mahrum bırakılacaklardır.”[6] Buyrulmuştur.

Ayrıca bakınız.

https://risale.online/soru-cevap/cennette-allahi-gormek

[1] En’am, 6/103.

[2] Kıyame, 75/22,23.

[3] Müsned, III, 16; IV, 13-14; Buhârî, “Tevḥîd”, 24; Müslim, “Îmân”, 299, “Zühd”, 16. 

[4] Mektubat-ı Rabbani 3/17.

[5] Taha, 20/124.

[6] Mutaffifin, 83/15.