"Hem büyük bir ricam var, beni hastahaneye sevk etmeyiniz. Bütün hayatımda, hususan bu yirmi iki sene tecrid-i mutlak ömrümde tahammül edemediğim bir vaziyete, yani tanımadığım hastabakıcıların hükmü altına mecbur etmeyiniz." Üstad niye hastabakıcıların ona bakmasını "tahammül edilemez" olarak nitelendiriyor? 

Üstadımız normal zamanlarda bile çok kimseyi kabul etmeyen biriydi. Merdümgirizlik tabir edilen ve insanlardan sıkılan, kalabalıktan hoşlanmayıp yalnızlık isteyen bir hali vardı. Hatta belli vakitlerde kendine hizmet eden talebelerini dahi kabul etmiyordu. Hem İslamı yaşamak noktasında çok hassasiyetleri vardı.  Böyle olunca tanımadığı birinin hasta bakıcılığını istememesi normaldir.