Bediüzzaman Hazretleri 4.lema'da ve başka yerlerde Peygamberimiz Aleyhissalâtü Vesselâm’ın dünyaya geldiği anda “Ümmetî, ümmetî!” dediğini ifade ediyor. Sahih bir rivayet olduğunu belirtiyor. Üstadımız bu rivayet nereden almıştır?

Bediüzzaman Hazretleri gibi ilmî yetkinliğe ve derinliğe sahip ve eserlerinde herhangi bir israiliyâtın bulunmadığı mümtaz bir âlimin elbette bu bilgiyi bir kaynaktan okuduğu aşikârdır. Hayatında binlerce kitap okumuş, yüzlercesini ezberlemiş bir zatın, okuduğu ve ezberlediği hangi kaynaktan bu bilgiyi bize naklettiğini bulmak elbette zordur.

Asrımız âlimlerinin ittifakıyla ilmi tasdik edilen ve onlar tarafından “Bediüzzaman” ünvanı verilen bir zatın eseri elbette başlı başına kuvvetli bir kaynaktır.

"Rivayeti sahîha" tabiri mana olarak: Hz. Peygamber’in (sav) hadis-i şeriflerinin senetli olarak bir sonraki nesle naklini ifade etmekle beraber aynı zamanda “güvenilir bir kaynaktan gelmiş olan bilgi veya haberin kendisi” demektir. Delilleri ve kaynakları olan bilgilere de rivayet-i sahîha (sahih haber) tabiri kullanılır.

Bulduğumuz bir kısım rivayetleri şu şekilde sıralayabiliriz:

1- Süleyman Çelebi, Vesiletin Necat, Merhaba bölümü

Şöyle Beytullah'a karşu ol Resul

Yüz yere vurmuş ve secde kılmış ol

(Oğlunu Beytullâh'a karşı secdeye varmış olarak gördü.)

Secdede başı dili tahmid eder

Hem getirmiş parmağın tevhid eder

(Secde vaziyetinde, diliyle şükrediyor, hamdediyor ve parmağı ile işaret ederek lâilâhe illâllâh diyordu.)

Debrenür dudakları söyler kelâm

Anlayamazdım ne derdi ol hüman

(Dudaklarını kıpırdatarak birşeyler söylüyordu. Ancak o yüksek himmet sahibi çocuğun ne dediğini duyamıyordum.)

Kulağım ağzına verdim dinledim

Söylediği sözü ol dem anladım

(Ağzına kulağımı yaklaştırınca ne dediğini anladım.)

Der ki ey Mevla yüzüm tuttum sana

Yâ ilâhî ümmetim ver-gil bana

(Ey Mevlâm, yüzümü sana tuttum, ümmetimi senden istiyorum.)

2- Mearicün Nübüvve, Altıparmak, Peygamberler Tarihi sf. 255,256.

Hadis âlimi Hirevi tarafından yazılmış, aslı farsça olan bir eserin tercümesi.

3- İslâm Âlimleri Ansiklopedisi C.1, s.5.

2. ve 3. Kaynakta bu olay şu şekilde geçmektedir:

Safiyye Hâtun da söyle anlatmıştır: "Muhammed Aleyhisselâm doğduğu sırada, her tarafı bir nûr kapladı. Doğar doğmaz secde etti, mübarek başını kaldırıp açık bir dil ile; “Lâ ilahe illallah, innî resûlullâh" dedi. O'nu yıkamak istediğimde, "biz onu yıkanmış olarak gönderdik" denildi. Göbeği kesilmiş ve sünnet edilmiş olarak görüldü. Doğar doğmaz secde etti. O sırada hafif sesle bir şeyler söylüyordu, kulağımı mübarek ağzına yaklaştırdım "Ümmetî, Ümmetî! (Ümmetim, ümmetim)" diyordu."

Ayrıca şu kaynaklara da bakılabilir:

4- İbni Sad, Tabakat, C.1, s. 103.

5- Mustafa Taki Efendi, Nur-u Muhammedî, s. 13.