Hanefi mezhebine göre Kur’ân öğretiminin, yapılması gereken vecibelerden birisi olması sebebiyle; namaz ve oruç için ücret alınmadığı gibi, bu iş için de ücret alınamayacağını söylemişlerdir.[1] Ancak Hanefi müçtehitlerinden Merginânî, zaruret sebebiyle buna izin verildiğini ve fetvanın da bu şekilde olduğunu bildirmektedir.[3] Hanefi mezhebinden olan Fahreddin Kadıhan ve Molla Hüsrev gibi bazı bilginler de ücretin caiz olduğu görüşündedir.[4]

Bununla beraber İmam Şâfi, İmam Mâlik, Ahmed b. Hanbel, İbn Hazm ve diğer bazı âlimlere göre ücret almak câizdir. Öğretmen-öğrenci arasında karşılıklı anlaşma da yapılabilir.

Onlara göre bir beldede, Kur’ân öğretecek başka kimse yoksa, o zaman o kişiye Kur’an okutmak vacip olduğu için ücret alması câiz değildir.[2]

Halil Gönenç ise Günümüz Meselelerine Fetvalar kitabında şöyle demektedir;

“Hanefi mezhebinde imamet, ezan ve tedris dahil, her ibâdet mukabilinde ne ücret alınır ne de verilir... Ancak Hanefi mezhebinin son âlimleri ezan, imamet, va’z ve Kur’ân-ı Kerîm öğretmek mukabilinde ücret almaya cevaz vermişlerdir. Çünkü ücret mukabilinde muayyen kimselere bu vazife yaptırılmazsa vazife aksaklığı olacak ve şeair-i İslâmiyyenin ortadan kalkmasına sebep olacaktır… Ulemâyı müte’ahhirîn, (hicretten üç yüz yıl sonra gelen ulemâ) beytü'l-malın (devlet hâzinesinin) yardımı kesilip dine bağlılık gevşedikten sonra, imamet, ezan ve tedris gibi İslâm'ın şi'arı sayılan ibâdetler mukabilinde ücret verildiği takdirde bunların ihmale uğrayıp ortadan kalkması endişesi ile ücret almaya ve vermeye cevaz vermişlerdir.”[5]

[1] Askalani, Fethu'l-Bari, c.4, s. 373, Ayni, Umdetü'l-Kar'i, c. 21, s. 263

[2] Nevevî, Sahîhu Müslim bi şerhi’n-Nevevî, c. 14, s. 188; İbn Hazm, el-Muhallâ, c.9, s. 22; Kamil Miras, Tecrid-i sarih Tercemesi, c.7, s. 49-50

[3] Merginânî, el-Hidaye, c.3, s. 240.

[4] Kamil Miras, Tecrid-i sarih Tercemesi, c.7, s. 45

[5] Halil Gönenç, Günümüz Meselelerine Fetvalar, Yasin Yayınevi, İstanbul 2012, c.1, s.83