Teheccüd namazını hiç bırakmadan kılan bir kimse bir gün namaza kalkamasa o gün yaptığı günahlardan dolayı huzurdan mı kovulmus olur? Yoksa başka bir sebebi olabilir mi?

Böyle dehşetli bir asırda ‘Teheccüd Namazı’ gibi çok faziletli lakin bir o kadar da nefse zor gelen nafile bir ibadeti düzenli olarak devam ettirebilmeyi, elbette yüksek bir takvanın ve kâmil bir kulluk şuurunun alâmeti olarak görmek gerekir.

Sevgili Peygamberimiz (sav); farzlar dışında en faziletli namazın, gece yarısı kılınan teheccüd namazı olduğunu belirtmiştir.[1]  Başka bir hadislerinde; “Gece namazını kılın; çünkü bu sizden önceki sâlih kulların devam ettiği, Allah’a yaklaşmaya vesile olan, günahları örten ve engelleyen bir ibadettir”[2] buyurarak, teheccüd namazının faziletine ve yüksek şerefine dikkat çekmektedir.

Bununla beraber Resûl-i Ekrem (sav), düzenli biçimde teheccüd kılan ve gece uyanıp namaz kılma niyetiyle yattığı halde uyanamadan sabahlayan bir müminin gece namazı kılmış gibi muamele göreceğini, zaman zaman namaza kalkmasına engel olan uykunun da Allah’ın ona bir hediyesi olduğunu belirtmiş[3], kendisi de gece namazını herhangi bir sebeple kılamadığı durumlarda gündüz onun yerine fazlasıyla kılmıştır.[4]

Öyleyse düzenli teheccüd namazına kalkan bir Müslüman, bazen uyanamayıp namazını kılamazsa bilmelidir ki bu hal, Allah’ın kendisine bir hediyesi ve bir ikramıdır. Gece namazının tam sevabını da kılmış gibi alacaktır. Huzurdan kovulmak tarzında bir düşünce ise kesinlikle şeytanın bir vesvesesi ve hilesinden ibarettir. Ta ki şeytan bu hilesiyle, insanı Allah’a yaklaştıran ve günahlarını örten faziletli bir ibadetten alıkoysun.

 Aynı ciddiyet ve samimiyetle gece namazına devam etmek gerektir.